2 Zwö war n niemdd daa, wie i kaam; zwö gaab niemdd an, wie i rief? Ja, maintß n, i wär unbequeem z erloesn und haet nit de Kraft zo n Röttn? i deutt grad, und s Mör trücklt aus. Bei de Flüss ist s grad yso, und d Fisch dyrfäulnd, weil s aane Wasser verröckend.
3 I verdunklt önn Himml und hüll n in ayn Trauergwand.
4 Dyr Herr, mein Got, haat myr de rechtn Worter beibrungen, däß i yn de Müedn aynn Muet mach. Iede Frueh laasst yr mi wider neu lustern, wie ayn Leerling auf n Maister.
5 Dyr Trechtein, mein Got, haat myr s Losn gleert. I gwidersötz mi nit und wurd iem nit untreu.
6 I hielt dene, wo mi schluegnd, önn Buggl hin, meinn Backen dene, wo mir önn Bart ausrissnd. Mein Gsicht gwendd i nit ab, ob i ietz gschmaeht older angspibn wurd.
7 Aber dyr Trechtein, mein Got, hilfft myr; und drum endd i aau nit in dyr Schandd. Drum schröckt mi aau nix; i waiß ja, däß s nit schiefgeen kan.
8 Er, wo mi unschuldig spricht, ist ja daa; wer klaget mi daa an? Der braucht blooß kemmen! Wer nimmt s mit mir auf in n Strit? Gee non her!