1 daa wo ietz d Noot herrscht, ist s aft dyrmit vorbei. Iewet gverachtt yr s Land Zebylon und Näftl, aber derainst bringt yr s z Eern, d Anfurtstraass, s Land enter n Jordn, dös haidnische Gälau.
2 Dös Volk, wo in dyr Dunkl löbt, erblickt ayn Liecht so hell. Ja, wer in n Land der Finster wont, werd angstraalt von dyr Breh.
3 Du sachst, däß s Volk laut jubln gaat; du schenkst ayn groosse Freud. Bei dir herrscht Freud wie bei dyr Ärn, wie wenn myn tailt önn Raaub.
4 Denn s Joch zbrichst, wie s mit Midjan war, de Gaisl und ys Gschirr.