Dyr Michen 2 BAI

1 Wee dene, wo syr bei dyr Nacht nix wie Übl ausdenkend! Wenn s eyn dyr Frueh aufsteend, füernd s is aus, denn d Macht dyrzue habnd s.

2 Aynn Grund begernd s, und schoon reissnd sö syr n unter n Nagl; ayn Haus weigt s an, und schoon habnd s is dyrkräult aau. Klaar, däß dös nit aane Gwalt geet; daa werd halt naachgholffen gögn önn Aigner.

3 Drum sait dyr Trechtein: Ietz raeum i auf mit derer Sippschaft! Daa kemmend s niemer aus; dann laassnd s d Ledschn höngen, denn dös werd ayn boese Zeit.

4 Daa singend s ayn Spotliedn auf enk; und klagt werd: Aus ist s mit üns, aus! S Uedl von seinn Volk veraignt dyr Trechtein; dös seghn myr +niemer. Ünser Land vertailt yr an de Treuloosn.

5 Drum gaatß niemdd meer in n Trechtein seiner Menig habn, der wo enk aynn Acker zuelüsset.

6 De falschn Weissagn kemmend dyrher: Schluß ietz mit deinn Gweissag; hoer decht auf mit dönn Schmarrn, däßst saist, es kaem ayn sölchers Elend über üns!

7 D Jaaggner bilddnd syr allweil non ein, dyr Trechtein habeb ayn Englsgeduld mit ien und tueheb öbbs Sölchers diend +nie. Freilich, zo de Frummen ist yr in dyr +Taat voller Güetn!

8 Göstern non war s wirklich mein Volk, aber ietz steet s halt als mein Feind daa. Fridliche Leut bringtß non um s lösste Hemet; und argloose Wanderer säckltß aus, wie wenn ayn Krieg wär.

9 D Weiberleut von meinn Volk jagtß aus ienerne grüebignen Häuser aushin, und yn ienerne Kinder nemtß auf bständig mein herrlichs Land wögg.

10 Ös sagtß: Huss! Weiter mit enk! Mir schaund schoon, däßß enk daa niemer pöltzn künntß. Schoon wögn ayner Klainigkeit kemmtß zo n Pfönddn; wenn dös nit ayn Saustall ist?!

11 Und draehet si ainer wie s Fänl in n Wind und lug dyr vür: Wein und Bier ghaiß i enk her, so vilß wolltß!, mein, +dös wär ayn Weissag für s Volk!

12 I versammlt enk Jaaggner allsand, alle überblibnen Isryheeler. I füer s zamm wie d Schaaf eyn n Pförich, wie d Herdd mittn auf dyr Waid. Grad wuedln sollt s vor lautter Leut!

13 Ainer, wo de Kötnen zbricht, füert s an. Sö bröchend eyn d Stat einhin und zieghnd aau wider weiter. Iener Künig geet ien voraus; und ganz vorn, an dyr Spitzn, schreitt dyr Trechtein selber.

Kapitel

1 2 3 4 5 6 7