1 I haan gsait: Lustertß halt, ös Haeupter von de Jaaggner, ös Fürstn von de Isryheeler! Wisstß n ös nit, was recht ist, hän?
2 Ös hasstß diend s Guete und habtß is mit n Übl; ös zieghtß yn de Leut s Föll über d Oorn und fisltß ien s Fleish abher; ja, auffrössn tuetß is
3 weilete, wie wenn s ayn Fleish wärnd. De Bainer zbröchtß ien, und zlögn tuetß is wie zo n Kochen older Braatn. Und drum macht myn s mit enk aft grad yso!
4 Wenntß önn Trechtein anruefftß, antwortt yr enk nit; wögg draet yr si von enk, weilß is mit enkerne boesn Taatn nit andert verdient habtß.
5 Yso spricht dyr Trechtein gögn d Weissagn: Verlaittn tuend s mein Volk. So lang wie s öbbs kriegnd dyrfür, künddnd s, däß allss pässeb; und schoppt ien öbber +nix einhin, für dönn habnd s grad önn Krieg auf Lager.
6 Drum werd s stokdumper für enk; mit de Gesichter für enk ist s aft aus. Daa bringtß kain Waarsagung +niemer zamm. Yn dene Weissagn geet d Sunn unter; dene werd s Liecht aft ausblaasn.
7 D Seher werdnd z Schanddn; und d Waarsager steend auf n Schlauch und derffend si verkriechen, weil yn n Herrgot sein Antwort ainfach ausbleibt.
8 I herentgögn bin rüebig gnueg und erfüllt von n Herrn seinn Geist; und Sin für s Recht und Muet haan i aau gnueg, däß i yn de Jaaggner ienerne Vergeehen vürhalt und yn de Isryheeler ienerne Sünddn.
9 Lustertß diend, ös Fürstn von de Jaaggner, ös Dietwärt von de Isryheeler! Ös habtß is schoon glei gar nit mit n Recht und machtß allss krump, was grad ist.
10 Zien bautß ös auf Mord auf und Ruslham auf Unrecht.
11 D Haeupter dortn richtnd yso, wie s grad bestochen werdnd; und de Priester leernd naach n Grundsaz: Wer zalt, schafft an. Ienerne Weissagn waarsagnd auf Bstöllung, berueffend si aber dienert auf n Trechtein: Dyr Herr ist diend mittn unter üns, older? Daa kimmt üns decht nix hin!
12 Ös seitß d Schuld, däß Zien aft wie ayn Feld umgackert werd, däß Ruslham ayn Trümmerfeld und dyr Templberg ayn Güsplhübl werd.