1 I haan gsait: Lustertß halt, ös Haeupter von de Jaaggner, ös Fürstn von de Isryheeler! Wisstß n ös nit, was recht ist, hän?
2 Ös hasstß diend s Guete und habtß is mit n Übl; ös zieghtß yn de Leut s Föll über d Oorn und fisltß ien s Fleish abher; ja, auffrössn tuetß is
3 weilete, wie wenn s ayn Fleish wärnd. De Bainer zbröchtß ien, und zlögn tuetß is wie zo n Kochen older Braatn. Und drum macht myn s mit enk aft grad yso!
4 Wenntß önn Trechtein anruefftß, antwortt yr enk nit; wögg draet yr si von enk, weilß is mit enkerne boesn Taatn nit andert verdient habtß.
5 Yso spricht dyr Trechtein gögn d Weissagn: Verlaittn tuend s mein Volk. So lang wie s öbbs kriegnd dyrfür, künddnd s, däß allss pässeb; und schoppt ien öbber +nix einhin, für dönn habnd s grad önn Krieg auf Lager.