1 Wie dyr Dafet von n Berggipfl wider eyn Stückl wögg war, lief iem dyr Ziben, yn n Meribbägl sein Diener, über n Wög. Auf zween gsatlte Ösln hiet yr zwaihundert Wöggn Broot, hundert Sindlkuechen, hundert frische Frücht und aynn Schlauch Wein dyrbei.
2 Dyr Künig gfraagt önn Zibenn: "Hej; was mechst n +daa dyrmit?" Dyr Ziben gantwortt: "D Ösln seind für de Künigstrucht als Reittierer bestimmt und s Broot und d Frücht für dein Leibwach. An n Wein sollnd si die labn, wo eyn dyr Wüestn drausst müed werdnd."
3 Dyr Künig gfraagt: "Und wo ist yn n Saul sein Sun?" - "Ä, der ist z Ruslham blibn. Er maint, heint göbeb iem Isryheel s Künigtuem von seinn Vatern zrugg."
4 Daa gsait dyr Künig zo n Zibenn: "Ja, wenn dös +yso ist, sei dös, was yn n Meribbägl ghoert, allss dein!" Dyr Ziben gantwortt: "Mein; daa bin i dyr ayn Löbn lang dankbar; i hoff, däß i dir, o Künig, allss recht mach."
5 Wie dyr Künig Dafet Bähurim gyrraicht, kaam urbyrig aus dyr Stat ayn Man mit n Nam Schimi ausher, ayn Sun von n Gerenn aus dyr Saulersippn. Nix wie fluechen taat yr de gantze Zeit.
6 Stäin schmiß yr iem aufhin und yn seine Untergöbnen aau, weil ja die rund um önn Künig umydum warnd.
7 Dyr Schimi schrir und gfluecht: "Verziegh di, wögg mit dir, du Mörder, du Sauhund, du bluetiger!