17 Dyr Äpsylom gfraagt önn Huschäusn: "Was, dös ist bei dir ayn Freundschaft? Zwö bist n nit mit deinn Freund mitgangen?"
18 Dyr Huschäus gsait zo n Äpsylom: "Wieso; mein Plaz ist daa, wo dyr von n Trechtein, von n Hör und von n gantzn Isryheel Dyrkoorne ist. Bei iem will i bleibn.
19 Und überhaaupts: I dien ja aau grad wider yn seinn Sun! Wie i yn deinn Vatern dient haan, grad yso dien i ietzet dir."
20 Dyr Äpsylom gfraagt önn Ähitofeel: "Also, was maintß n ös yso, wie s ietz weitergeet?"
21 Dyr Ähitofeel gaab yn n Äpsylom an: "Schnapp dyr de Köbsweiber von deinn Vatern, wo yr daalaassn haat, däß s önn Pflast bewachend! Dös ist ayn aindeuttigs Zaichen für Isryheel, däßst bei deinn Vatern unt durchhin bist; und die, wo zo dir haltnd, baut dös närrisch auf."
22 Für n Äpsylom gstöllt myn ayn Zeltt eyn n Dach obn auf, und dyr Äpsylom fieng syr yso, däß s ayn Ieds gagspannt, was mit n Vatern seine Köbsweiber an.
23 Yn n Ähitofeel sein Raat galt dyrselbn so vil als wie ayn Wort umbb n Herrgot selbn. Yso bstandd der, bei n Dafetn grad yso wie bei n Äpsylom.