16 Dann ließ dyr Job s Widerhorn blaasn, und auf dös hin ghoernd de Krieger mit dyr Verfolgung von de Isryheeler auf.
17 Sö schmissnd önn Äpsylom in n Wald in ayn tieffe Gruebn einhin und gerrichtnd über iem aynn risignen Stainhauffen. D Isryheeler flohend allsand haimzue.
18 Dös war dyr nömliche Äpsylom, der wo syr selbn in n Künigsgrund ayn Denkmaal gsötzt hiet, weil yr syr gsait hiet: "Sun haan i ja kainn, der wo mein Gedächtniss weitertrüeg." Er gabnennt dönn Stain naach seinn aignen Nam, und dösswögn haisst yr hinst heut "Äpsylommaal".
19 Dyr Ähimäz Zädocksun wär glei zo n Künig glaauffen: "I will iem dö Freudnbotschaft überbringen, däß iem dyr Trechtein gögnüber seine Feindd ausgraeumt haat."
20 Dyr Job aber gwarnt n: "Dös glaaub i nit, däß yr si daa freuet. Ayn anders Maal magst iem ayn guete Naachricht betagn; aber heint höbetst dyrmit kain Eer auf bei iem, weil schließlich yn n Künig sein Sun toot ist."
21 Und dyr Job gsuecht syr aynn Kuscher dyrzue: "Meld du yn n Künig, wasst daa gseghn haast!" Dyr Kuscher gvernaigt si und lief zue.
22 Dyr Ähimäz Zädocksun ließ nit aus bei n Job: "Dös ist myr ietz allss wurst; i mechet aau mit dönn Kuscher mitlaauffen." Daa gmaint dyr Job: "Was mechst n grad, Bue? Kriegn tuest gwiß nix dyrfür!"