1 Dös seind yn n Dafetn seine lösstn Worter: "Dyr Dafet, Sun von n Jessenn, spricht ietz, ayn Hooher, gfeiert in de Lieder, yn n Jaaggenngot sein gsalbter Künig.
2 Dyr Heilig Geist haat durch mi gsprochen; sein Wort haan i enk überbrungen.
3 Dyr Got von Isryheel, dyr Fölsn, haat gsait, gerecht und frumm sollst herrschn;
4 dann bist wie d Üecht, wenn d Sunn grad aufsteigt, an n haitern Himml naach aynn Rögnguß, wenn s Gras von n Bodm grad dyrherausschiesst.
5 Dyr Herrgot haat meinn Troon wol gföstigt. Seinn Bund haat er mir göbn auf eebig; drinn ist allss gorddnet und wol gsichert. Haat er nit göbn, was i grad wolln kan?
6 Doch d Fräfler seind ayn Hauffen Distln; mit dene mecht kain Mensch was z tuenn habn.