14 Dyr Dafet hielt si dyrselbn in derer Bergföstung auf, und de Pflister hietnd Bettlham besötzt.
15 Daa wurd dyr Dafet allweil durstiger und gseufetzt: "Mein, wenn myr halt öbber ayn Wasser von dyr Bettlhamer Schargruebn bringen kännt!"
16 Daa drangend de drei Höldn durch de pflisterischn Reihenn durchhin und brangend yn n Dafetn ayn Wasser aus dyr Schargruebn bei n Bettlhamer Toor. Er trank s aber gar nit, sundern goß s für n Herrn als Trankopfer aus.
17 Er spraach: "Dyr Herr bewar mi dyrvor, däß i dös trink! Dös ist ja weilete s Bluet von dene Mannen, wo iener Löbn gwaagt habnd und daa hingangen seind." Dösswögn haet yr s nie trunken. Ayn sölcherne Taat vollbrangend de drei Röckn.
18 Yn n Job sein Brueder Äbischäus, dyr Sun von dyr Zeruiy, war dyr Anfüerer von de Ritter. Er gakömpft aynmaal mit n Spieß gögn dreuhundert und gatoetigt s. Bei de Ritter galt yr recht vil.
19 So hooh geert war yr unter ien, däß yr iener Anfüerer wurd; aber mit de drei Röckn kunnt yr s nit aufnemen.
20 Dyr Beneien Joiydennsun aus Käbziheel war aau ayn Wackerner, der wo de zween Bräckln von Mob gatoetigt. Eyn n Winter aynmaal, wie ayn Schnee war, kaam yr zo ayner Schargruebn und gerlögt drinn aynn Leebn.