12 Dyr Abner gschickt aft Botschafter zo n Dafetn und ließ iem vorschlagn: "Ist n s Land nit dein? Schließ halt aynn Bund mit mir; naacherd schaug i, däß i dyr dös gantze Isryheel zuebring!"
13 Dyr Dafet gantwortt: "Guet; +mach i halt aynn Vertrag mit dir. Dös Ain aber verlang i von dir; aane dös werd gar nit verhandlt: D Michal, yn n Saul sein Tochter, muesst myr wider zueherbringen!"
14 Dann gschickt dyr Dafet aau zo n Ischbägl, yn n Sun von n Saul, Botn und liem iem sagn: "Ruck mein Weib Michal ausher, für dös was i die hundert Pflistervorhäutt zalt haan!"
15 Dyr Ischbägl gschickt öbbern zo n Palttiheel Leishsun und ließ s iem wöggnemen.
16 Ir Gatt lief irer non hinst auf Bähurim waineter naachhin. Eerst wie dyr Abner aynmaal scharf wurd: "Ietz geest aber zue!", gaab yr s auf.
17 Drauf gverhandlt dyr Abner mit de Dietwärt von Isryheel und gmaint: "In n Grund haettß y ös schoon lang önn Dafetn als Künig habn wolln.
18 Ietz wär s so weit, denn dyr Trechtein haat zo n Dafetn gsait: 'Durch meinn Knecht Dafet will i mein Volk Isryheel aus dyr Gwalt von de Pflister und all seine Feindd röttn.'"