13 Dyr Dafet gantwortt: "Guet; +mach i halt aynn Vertrag mit dir. Dös Ain aber verlang i von dir; aane dös werd gar nit verhandlt: D Michal, yn n Saul sein Tochter, muesst myr wider zueherbringen!"
14 Dann gschickt dyr Dafet aau zo n Ischbägl, yn n Sun von n Saul, Botn und liem iem sagn: "Ruck mein Weib Michal ausher, für dös was i die hundert Pflistervorhäutt zalt haan!"
15 Dyr Ischbägl gschickt öbbern zo n Palttiheel Leishsun und ließ s iem wöggnemen.
16 Ir Gatt lief irer non hinst auf Bähurim waineter naachhin. Eerst wie dyr Abner aynmaal scharf wurd: "Ietz geest aber zue!", gaab yr s auf.
17 Drauf gverhandlt dyr Abner mit de Dietwärt von Isryheel und gmaint: "In n Grund haettß y ös schoon lang önn Dafetn als Künig habn wolln.
18 Ietz wär s so weit, denn dyr Trechtein haat zo n Dafetn gsait: 'Durch meinn Knecht Dafet will i mein Volk Isryheel aus dyr Gwalt von de Pflister und all seine Feindd röttn.'"
19 Aau mit de Bengymeiner gsitzt si dyr Abner dösswögn zamm. Dann gabsuecht dyr Abner önn Dafetn z Hebron und gabrichtt iem, wie guet däß s mit Isryheel und de Bengymeiner glaauffen war.