22 Und dann gschaagh s! Yn n Dafetn seine Leut und dyr Job kaamend von aynn Straifzug haim und brangend ayn reiche Beuttn mit. Dyr Abner war ja schoon furt von n Dafetn z Hebron, weil n dyr Dafet in Frid geen laassn hiet.
23 Wie dyr Job mit seiner Schar ankaam, gmeldt myn iem, däß dyr Abner Nersun zo n Künig kemmen war und däß n dyr Künig wider unghindert furtlaassn hiet.
24 Daa gieng dyr Job zo n Künig und gieng n an: "Mein, was haast n +daa taan? Daa wär dyr Abner daagwösn, und du laasst n ainfach wider geen!
25 Du müessetst diend önn Abner Nersun draufer kennen. Der ist doch grad kemmen, däß yr di täuscht und ausschnaickt, was daa yso laaufft!"
26 Wie yr von n Dafetn wögg war, gschickt dyr Job yn n Abner öbbern naachhin, der wo n bei dyr Sirerer Schargruebn zrugggholt. Von dönn gwaiß aber dyr Dafet nixn.
27 Wie dyr Abner auf Hebron zrugggakeert, naam n dyr Job auf d Seitt hinter s Toor umhin, wie wenn yr vertraulich mit iem rödn mechet. Drt staach yr iem aus Bluetraach für seinn Bruedern Äsyheel yso eyn n Bauch einhin, däß yr starb.
28 Wie dös dyr Dafet aft ghoert, gyrschaint yr: "I und mein Künigtuem seind vor n Trechtein für all Zeit aane Schuld an n Bluet von n Abner Nersun.