29 Si falleb auf n Job und sein gantzs Heiwisch zrugg. Müg allweil öbber bei ien aynn Ausfluß habn older aynn Aussaz, mit Krueggenn geen müessn, durch s Schwert umkemmen older hungern."
30 Dyr Job und sein Brueder Äbischäus hietnd ja önn Abner umbrungen, weil yr ienern Bruedern Äsyheel bei Gibeun in n Kampf toetigt hiet.
31 Dyr Dafet aber gsait zo n Job und allsand Leut, wo daa warnd: "Zreisstß enk de Gwänder, lögtß ayn Trauergwand an und geetß yn n Abner klaget voraus!" Und dyr Künig Dafet selbn gieng hinter n Schragn naachhin.
32 Mir glögt önn Abner z Hebron. Und dyr Künig fieng an n Abner seinn Grab laut s Wainen an, und dös gantze Volk dyrmit.
33 Dyr Künig sang yn n Abner non ayn Trauerlied: "Gmueß dyr Abner hinziegn, sterbn aus wie ayn Lump;
34 seine Höndd nit gfösslt, ankött nit dyr Fueß? Waarlich, wiest du gfalln bist, war s von Schaecherhand!" Daa gwainend allsand non vil örger.
35 Wie d Leut zo n Dafetn gmaint haetnd: "Gee, iß diend +aau mit!", dyrweil non Tag war, schwor dyr Dafet: "Dyr Herrgot müg mi umbringen, wenn i vor n Sunnuntergang non öbbs iß!"