20 Αν, λοιπόν, στρατηγέ μου, μπορούμε να βεβαιωθούμε πως υπάρχει κάποια αμαρτία, με την οποία αυτός ο λαός προσβάλλει το θεό του, έστω και χωρίς οι ίδιοι να το ξέρουν, τότε μπορούμε ν’ ανεβούμε και να τους επιτεθούμε αποτελεσματικά.
21 Αν όμως το έθνος αυτό δεν έχει διαπράξει καμιά αμαρτία, τότε κύριέ μου πρέπει να μείνεις μακριά απ’ αυτούς, γιατί ο θεός τους θα τους βοηθήσει και θα εξευτελιστούμε σ’ όλο τον κόσμο».
22 Μόλις ο Αχιώρ τέλειωσε την ομιλία του, όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω από τη σκηνή αγανάκτησαν. Οι ανώτατοι αξιωματικοί του Ολοφέρνη καθώς και οι αρχηγοί των Μωαβιτών και των παραλίων λαών της Μεσογείου, ζητούσαν να χτυπηθεί ο Αχιώρ και να πεθάνει.
23 «Σίγουρα δε θα φοβηθούμε τους Ισραηλίτες», έλεγαν, «ένα λαό που δεν έχει τη δύναμη ούτε το θάρρος να μας αντισταθεί.
24 Πάμε να τους επιτεθούμε κι ο στρατός σου θα τους καταβροχθίσει, στρατηγέ Ολοφέρνη!»