9 Ποίημα που έγραψε ο Εζεκίας, βασιλιάς του Ιούδα, όταν ανέρρωσε από την αρρώστια του:
10 Σκεφτόμουνα πως στης ζωής μου τα μισάθα ’φευγα για τις πύλες του άδη·και θα ’χανα τα χρόνια μου τα υπόλοιπα.
11 Σκεφτόμουνα πως ποτέ πιαδε θα ’βλεπα τον Κύριο στων ζωντανών τη χώραούτε κανέναν άνθρωπο απ’ όσους σ’ αυτό τον κόσμο κατοικούν.
12 Κόπηκε απ’ το στήριγμά της η ζωή μουμακριά μου έφυγε καθώς σκηνή βοσκού·ειν’ η ζωή μου σαν το υφαντόπου στου αργαλειού τυλίχτηκε τον κύλινδροκι ο υφαντής τού κόβει τα στημόνια.Απ’ το πρωί ως το δειλινόθα μ’ έχεις πια αποτελειώσει, Κύριε.
13 Το πρωί ένιωθα πως είχα τσακιστεί.Σάμπως λιοντάρι ο Κύριος συντρίβει τα οστά μου·απ’ το πρωί ως το δειλινόνιώθω το τέλος μου να πλησιάζει.
14 Κραυγές αφήνω πόνου σαν το χελιδόνι,και σαν το περιστέρι στεναγμούς·τα μάτια μου κουράστηκανστον ουρανό να βλέπω.Κύριε, βρίσκομαι σε απόγνωση· γίνε μου εσύ βοηθός.
15 Τι να πω εγώ;Εκείνος το ’πε και το εκτέλεσε·σ’ όλη μου τη ζωή θα ζωμε πίκρα στην ψυχή μου.