1 «Κατέβα και στο χώμα πέσε,όμορφη Βαβυλώνα.Κάτσε στη γη χωρίς θρονί,όμορφη χώρα των Χαλδαίων·δε θα σε ονομάζουν πια γλυκιά και τρυφηλή.
2 Πάρε το μύλο κι άλεθε αλεύρι,βγάλε το πέπλο σου,τα πόδια γύμνωσε,σήκωσε το φόρεμά σου,για να περάσεις τους ποταμούς,
3 και θ’ αποκαλυφθεί η γυμνότητά σουκαι θα ταπεινωθείς.Θα πάρω εγώ εκδίκηση,κανείς δε θα με σταματήσει».
4 Αυτά λέει ο λυτρωτής μας,που τ’ όνομά του είναι ο Κύριος του σύμπαντος,ο Άγιος Θεός του Ισραήλ.
5 «Πέσε στη σιωπή», λέει ο Κύριος,«κι έμπα μες στο σκοτάδι,όμορφη χώρα των Χαλδαίων·δε θα μπορείς πια να ονομάζεσαικυρίαρχη των βασιλείων.
6 Οργίστηκα ενάντια στο λαό μου,ατίμασα τη χώρα μου,στην εξουσία σου τους παρέδωσα,μα εσύ έλεος δεν τους έδειξες·ακόμα και στους γέροντες αβάσταχτον έκανες το ζυγό σου.
7 Είπες: “θα είμαι αιώνια κυρίαρχη”.Δε σκέφτηκες βαθιά το νόημα των γεγονότων,ούτε στοχάστηκες το τέλος τους.
8 »Τώρα, λοιπόν, άκουσε τούτο, τρυφηλή,που κάθεσαι με ασφάλεια και σκέφτεσαιπως μόνο εσύ υπάρχεις κι άλλος κανείς,πως χήρα εσύ ποτέ σου δε θα μείνεις,ούτε θα δεις να σου πεθαίνουν τα παιδιά:
9 Μέσα σε μια στιγμή, σε μια μονάχα μέρα,δύο κακά μαζί θα σου συμβούν:χηρεία κι ατεκνία θα πέσουν πάνω σου τελειωτικάκαι δε θα σ’ ωφελήσουν οι μαγείες σου οι πολλέςκαι τ’ άφθονά σου ξόρκια.
10 Μα εσύ βασίστηκες στην πονηριά σου και είπες:“κανένας δεν με βλέπει”.»Η γνώση κι η σοφία σου σε παραπλάνησανκαι σκέφτηκες πως είσ’ εσύκαι δεν υπάρχει άλλος κανείς εκτός από σένα.
11 Θα σου συμβεί κακό,που δε θα ξέρεις πώς να το ξορκίσεις·πάνω σου θα ’ρθει συμφοράπου να την αποφύγεις δε θα μπορείς·καταστροφή θα πέσει ξάφνου πάνω σου,που δε θα την έχεις προβλέψει.
12 Κάθισε τώρα με τα ξόρκια και τις πολλές μαγείες σου,που σ’ έχουν απ’ τα νιάτα σου κουράσει.Ίσως μπορέσεις απ’ αυτά να ωφεληθείς,τη συμφορά ίσως μπορέσεις να την αποδιώξεις.
13 »Απ’ τους πολλούς σου συμβουλάτορες κουράστηκες.Ας σηκωθούνε τώρα να σε σώσουνοι ουρανοσκόποι κι οι αστρολόγοι,που σου αναγγέλλουν κάθε μήνατι πρόκειται να σου συμβεί.
14 Θα γίνουν σαν το άχυρο κι η φωτιά θα τους κάψει·δε θα μπορέσουν να σωθούναπό της φλόγας την ορμή.Γιατί δε θα ’ναι ανθρακιά να ζεσταθούν,δε θα ’ναι αναμμένα κάρβουνα να κάτσουν αντικρύ τους.
15 »Έτσι θα καταντήσουνε οι μάγοι σουπου από τα νιάτα σου σ’ απομυζούνε.Θα πάρουνε το δρόμο τους και θα περιπλανιούνται,κι ούτε ένας να σε σώσει δεν θα μπορεί».