7 Θα θυμηθώ, Κύριε, τις καλοσύνες σου,εκείνες που μας κάνουν να σε υμνούμε·όλα όσα έπραξες για μας,την πλούσια αγαθότητα που έδειξες στον Ισραήλχάρη στο έλεός σου,που ευεργεσίες σκορπίζει.
8 Είπες: «Αλήθεια είναι λαός μου αυτοί,είναι παιδιά μουπου δε θ’ απιστήσουν».Κι έτσι έγινες σωτήρας μας.
9 Μ’ όλες τις θλίψεις μας εσύ θλιβόσουν,κι ο άγγελος της παρουσίας σου μας έσωσε·με την αγάπη σου και με την ευσπλαχνία σουπάντα εσύ μας λύτρωνες· μας σήκωσες,μας κράτησες στην αγκαλιά σουόλα τα χρόνια που περάσανε.
10 Εμείς όμως εξεγερθήκαμεκαι καταθλίψαμε το άγιο σου το Πνεύμα·έτσι κι εσύ μας έγινες εχθρόςκι ο ίδιος μάς πολέμησες.
11 Και τότε θυμηθήκαμε τις μέρες τις παλιέςτου Μωυσή του δούλου σου.Κι είπαμε:«Πού είν’ αυτός που απ’ το νερό έβγαλε το Μωυσή,ποιμένα του ποιμνίου του,κι έβαλε μέσα του το άγιο του το Πνεύμα;
12 Πού είν’ αυτός που τους οδήγησε,στέκοντας στα δεξιά του Μωυσή,με το ένδοξό του χέρι,αυτός που έσκισε μπροστά τους τα νερά,κι απόκτησε έτσι δόξα αιώνια;
13 Αυτός μέσ’ από της θάλασσας τα βάθη τους οδήγησε,χωρίς καθόλου να σκοντάψουν,όπως βαδίζει το άλογο στην έρημο.