1 Oi nire anaia bazina,nire amaren bularrean hazia!Musu emango nizuke kalean aurkitzean,inoren iseka-beldurrik gabe.
2 Neure amaren etxera eramango zintuzket,eta han neure irakasle izango.Ardo lurrintsua emango nizuke edaten,nire granaden edari bizia.
3 Ezker besoaz dit lepotik heltzen,eta eskuinekoaz nau besarkatzen.
4 Jerusalemgo neskatxok, otoi,ez iratzarri ene maitea,utzi lo egiten,nahi duen arte.
5 Nor da, bere maitearen besotik,basamortuan gora datorren hori?Sagarrondopean iratzarri zaitut:han egon zen erdiminez zure ama,han oinazez zutaz erdi zena.
6 Ezar nazazu bihotzean zigilu bezala,besoan zigilu bezala.Herioa bezain gogorra maitasuna,Hildakoen Egoitza bezain iraunkorra maite-grina.Su eta gar da maitasuna,Jaunarengandiko sugar.
7 Uholdeak maitasuna ezin itzali,ezta ibaiek ere ito.Norbaitek maitasuna erosi nahi balu,bere ondasun guztiak emanik ere,mespretxua baizik ez luke aterako.
8 Arreba txiki bat dugu,ez zaizkio oraindik bularrak hazi.Zer egin gure arrebatxoarekinharen esku eske etorriko direnean?
9 Harresia balitz,zilarrezko almenak jarriko genizkioke.Atea balitz,zedro-oholez gogortuko genuke.
10 Harresia naiz ni,dorreak nire bularrak.Horregatik,zorion betea damaiot neure maiteari.
11 Mahasti bat zuen Salomonek Baal-Hamonen;mahastizain batzuei utzi zien:zilarrezko mila txanpon dakarzkio bakoitzakfruituen ordain.
12 Zuretzat mila txanponak, Salomon,haietarik berrehun mahastizainentzat.Neure mahastia neuretzat dut.
13 Oi lorategietako erregina,nire lagunak zure mintzoari adi;uztazu zure ahotsa entzuten:
14 «Zoaz ihesi, ene maitea,gazela edo oreinkumea irudi,usain gozoko mendietan barrena».