2 Eta lehiatu dituzte landac, borchaca hartu dituzte, eta ebatsi dituzte etcheac; gueçurrez belçatzen çuten guiçon bat, haren etchearen irritsean; berce bat berriz, haren lurren lehian.
3 Aria hortaz hau dio Jaunac: Huna non jendaqui horrençat gaitza derabilcadan burutan; hartaric ez ditutzue çuen lephoac itzurico, eta etzarete burgoiric ibilico, latzeguia içanen baita dembora.
4 Orduan erranquiçun bat atheratuco dute çuen gainean, eta goçoqui cantatuco dute cantu hau: Desmasiaz gare xahutuac; ene populuaren çathia berce batzuetara da aldatua: nola urrunduren da ene ganic, guibelerat heldu denaz gueroztic gure eremuen çathitzailea?
5 Horren gatic ez da guehiago çuetan içanen çortheco haria hedatuco duenic Jaunaren baldarnan.
6 Ez beçaitezte minça, erranez: Ez da hauquien gainera jautsico çorigaitza, ahalquea etzaiote iratchiquico.
7 Jacoben etcheac dio: Laburtua othe da Jaunaren izpiritua, edo horrelacoac othe dire haren asmuac? Ene hitzac ez othe dire onac çucen dabilanarequin?
8 Eta aitzitic ene populua ceiherrera jaiqui da; athorraz berçalde, capa ere kendu dioçue beharrari, eta perla eman dioçuete beren bidean iragaiten cirenei.