6 پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذارتا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظهای آسوده باشد.
7 برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شودو شاخههای تازهٔ دیگری بیاورد.
8 هرچند ریشهاش در زمین کهنه شودو تنهاش در خاک بپوسد،
9 بازهم وقتیکه آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه میزند و شکوفه میآورد.
10 امّا انسان وقتیکه مُرد فاسد میشودو از بین میرود و کجایند آنها؟
11 مانند آب دریا که بخار میشودو رودخانهای که خشک میگردد،
12 انسان هم به خواب ابدی فرو میرودو تا نیست شدن آسمانها برنمیخیزدو کسی او را بیدار نمیکند.