1 فریاد برآور، ببین که آیا کسی به داد تو می‌رسد؟دست به دامان کدام‌یک از مقدّسین خواهی شد؟
2 غصّه، نادان را می‌کشدو حسادت، شخص ساده لوح را.
3 آنها برای مدّتی موفّق هستند،امّا بلای ناگهانی بر خانهٔ‌شان نازل می‌شود.
4 فرزندانشان بی‌پناه می‌گردند؛ در امنیّت نیستندو کسی از آنها حمایت نمی‌کند.
5 مردمانِ گرسنه محصولات آنها راحتّی اگر در میان خارها باشد، خواهند خوردو اشخاص حریص، دارایی آنها را غارت خواهند نمود.
6 شرارت در خاک رشد نمی‌کندو مشکلات هیچ‌گاه از زمین نمی‌رویند،
7 بلکه همان‌طور که شعله از آتش بلند می‌شود،بدبختی هم از خود انسان سرچشمه می‌گیرد.
8 ولی اگر من به جای تو بودم،برای حل مشکل خود به سوی خدا باز می‌گشتم،
9 زیرا او کارهای عجیبو معجزات حیرت‌انگیز و بی‌‌شمار انجام می‌دهد.
10 باران را می‌فرستدو کشتزارها را آبیاری می‌کند.
11 فروتنان را سرفراز،و ماتمیان را شادمان می‌سازد.
12 نقشهٔ حیله‌گران را باطل می‌کندو آنها را در کارهایشان ناکام می‌سازد.
13 خودشان در دامی که برای دیگران گذاشته‌اند، گرفتار می‌شوند؛و توطئهٔ آنها نقش برآب می‌گردد.
14 روزِ روشنِ آنها به شبِ تاریک مبدّل می‌شود و کورمال‌کورمال راه می‌روند.
15 امّا خدا نیازمندان و فقیران را از ظلمِ ظالمو از چنگِ زورمندان نجات می‌دهد.
16 به مسکینان امید می‌بخشد و دهان شریران را خواهد بست.
17 خوشا به حال کسی‌که خدا او را تنبیه می‌کند،پس تو نباید از تنبیه قادر مطلق آزرده شوی،
18 زیرا اگر خدا کسی را مجروح می‌کند، خودش هم جراحت او را می‌بندد،بیمار می‌سازد و شفا می‌دهد.
19 او بارها تو را از بلاهای گوناگون نجات خواهد داد.
20 در وقت قحطی تو را از مرگ رهایی می‌بخشدو هنگام جنگ از دَم شمشیر.
21 از زخمِ زبان در امان خواهی بودو از هلاکت، تو را خواهد رهانید.
22 به جنگ و قحطی خواهی خندیدو از حیوانات وحشی نخواهی ترسید.
23 زمینی را که شخم می‌زنی بدون سنگ خواهد بودو با حیوانات وحشی در صلح و صفا زندگی خواهی کرد.
24 خانه‌ات محفوظ بودهو اموال تو دزدیده نخواهد شد.
25 فرزندانت همچون علف صحرا، زیاد خواهند شد.
26 مانند خوشهٔ رسیدهٔ گندم، که در موسمش درو می‌شود،در پیری و سالخوردگی از جهان خواهی رفت.
27 ما همه را تحقیق کردیم و تمام اینها حقیقت دارند.پس تو باید بپذیری.