1 انسان که از زن زاییده میشود،عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.
2 همچون گُل میشکفد و بزودی پژمرده میشودو مانند سایهای زودگذر و ناپایدار است.
3 پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی اینقدر سخت میگیریو از او بازخواست میکنی؟
4 هیچکس نمیتواند از یک چیز ناپاکچیزی پاک به دست آورد.
5 طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش راتو از پیش تعیین نمودهایو کسی نمیتواند آن را تغییر بدهد.
6 پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذارتا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظهای آسوده باشد.
7 برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شودو شاخههای تازهٔ دیگری بیاورد.