17 خدا سخن میگوید تا او را از گناه کردن باز داردو از مغرور شدن رهاییاش بخشد،
18 تا از مرگ و هلاکت نجات یابد.
19 خدا انسان را با درد و بیماری سرزنش میکند.
20 در اثر مرض، انسان اشتهای خود را از دست میدهدبه طوری که حتّی از لذیذترین غذاها هم بدش میآید.
21 آنقدر لاغر میشودکه از او فقط پوست و استخوان بجا میماند.
22 پایش به لب گور میرسد و به دنیای مردگان نزدیک میشود.
23 امّا اگر یکی از هزاران فرشتهٔ خدا حاضر باشدو از او شفاعت نمودهو بگوید که بیگناه است،