1 برادران خود را بگویید: «ای قوم من،» و خواهرانتان را: «ای رحمت‌یافته.»
2 «بر مادر خود حجت بیاورید؛ آری، حجت بیاورید!چراکه او زن من نیست،و من شوهر او نیستم.بگذار فاحشگی‌اش را از چهرۀ خویش بزداید،و زناکاری‌اش را از میان سینه‌های خود؛
3 مبادا جامه از تنش به در کنمو او را همچون زادروزش برهنه سازم،و بسان بیابانش گردانم،چونان سرزمین بی‌حاصل،و او را از تشنگی از پا درافکنم.
4 بر فرزندانش رحم نخواهم کرد،زیرا فرزندان فَحشا هستند،
5 چراکه مادرشان فاحشگی کرده،و آن که بدیشان آبستن گردید، بی‌شرمی نموده است؛چراکه گفت: ”از پی عاشقانم خواهم رفت،که نان و آب و پشم و کتانو روغن و شربت به من می‌دهند.“
6 پس راه او را با خار‌ها خواهم بستو گرداگردش دیواری خواهم کشیدتا طریقهای خود را نیابد.
7 از پی عاشقان خود خواهد شتافت،ولی بدیشان نخواهد رسید؛آنان را خواهد جُست،اما نخواهد یافت.پس خواهد گفت:”نزد شوهر نخستین خود باز خواهم گشتزیرا آن زمان مرا خوش‌تر می‌بود.“
8 او نمی‌دانست من بودمکه گندم و شراب و روغن به او می‌دادم،و سیم و زری را که برای بَعَل صرف می‌کردبرایش افزون می‌گردانیدم.
9 پس من گندم خود را در فصلشو شراب خویش را در موسمشاز او باز خواهم ستانید،و نیز پشم و کتان خود راکه برای پوشاندن برهنگی‌اش بود،از او خواهم گرفت.
10 اکنون قباحت وی را در نظر عاشقانشآشکار خواهم ساخت،و هیچ‌کس او را از دست من رهایی نتواند داد.
11 به تمامی جشنهایش پایان خواهم بخشید،و عیدها و ماه‌های نو و شَبّاتهاو همۀ موسم‌هایش را متوقف خواهم ساخت.
12 و تاکها و درختان انجیرش را که می‌گفت:”این مزدی است که عاشقانم به من داده‌اند“،تباه خواهم ساخت.آنها را به جنگل بدل خواهم کرد،و جانوران وحشی میوه‌هایش را خواهند خورد.
13 او را به سبب روزهایی که برای بَعَلهابخور می‌سوزانید مجازات خواهم کرد،به سبب روزهایی که خود را به گوشواره‌ها و جواهرات خویش می‌آراست،و در پی عاشقان خود می‌رفت و مرا به فراموشی می‌سپرد؛این است فرمودۀ خداوند.
14 «پس اینک او را مجذوب کرده،به بیابان خواهم آوردو سخنان دلاویز به او خواهم گفت.
15 و در آنجا تاکستانهایش را به وی باز خواهم دادو وادی عَخور را به دروازۀ امید بدل خواهم ساخت.و در آنجا همچون روزهای جوانی‌اش خواهد سرایید،مانند روزهای بیرون آمدنش از سرزمین مصر.
16 «و خداوند می‌فرماید: در آن روز مرا ’شوهرِ من‘ خواهی خواند، و دیگر مرا ’بَعَلِ من‘ نخواهی گفت.
17 زیرا نام بَعَلها را از لبان او دور خواهم کرد، و نام آنها دیگر بر زبان رانده نخواهد شد.
18 در آن روز به جهت ایشان با وحوش صحرا و پرندگان آسمان و خزندگان زمین عهد خواهم بست. کمان و شمشیر و جنگ را از زمین محو خواهم ساخت و ایشان را در امنیت خواهم خوابانید.
19 و تو را تا به ابد نامزد خود خواهم ساخت؛ آری، تو را در عدالت و انصاف و محبت و رحمت نامزد خود خواهم ساخت.
20 تو را در وفاداری نامزد خود خواهم ساخت. و تو خداوند را خواهی شناخت.
21 «و خداوند می‌فرماید:در آن روز من پاسخ خواهم داد،و آسمانها را خطاب خواهم کرد،و آنها زمین را خطاب خواهند کرد،
22 و زمین گندم و شراب و روغن را خطاب خواهد کرد،و آنها یِزرِعیل را خطاب خواهند کرد،
23 و من او را برای خود در زمین خواهم کاشت.بر آن که رحمت نیافته، رحم خواهم کرد؛و به آن که قوم من نیست، خواهم گفت: ”تو قوم منی“؛و او نیز خواهد گفت: ”تو خدای منی.“»