1 برادران خود را بگویید: «ای قوم من،» و خواهرانتان را: «ای رحمتیافته.»
2 «بر مادر خود حجت بیاورید؛ آری، حجت بیاورید!چراکه او زن من نیست،و من شوهر او نیستم.بگذار فاحشگیاش را از چهرۀ خویش بزداید،و زناکاریاش را از میان سینههای خود؛
3 مبادا جامه از تنش به در کنمو او را همچون زادروزش برهنه سازم،و بسان بیابانش گردانم،چونان سرزمین بیحاصل،و او را از تشنگی از پا درافکنم.
4 بر فرزندانش رحم نخواهم کرد،زیرا فرزندان فَحشا هستند،
5 چراکه مادرشان فاحشگی کرده،و آن که بدیشان آبستن گردید، بیشرمی نموده است؛چراکه گفت: ”از پی عاشقانم خواهم رفت،که نان و آب و پشم و کتانو روغن و شربت به من میدهند.“