1 Dúirt Tóibít ansin:Moladh le Dia a mhaireann go deo;moladh lena ríocht bhuanseasmhach!
2 Óir cé go ngabhann sé de sciúirsí orainn,maitheann sé ár bpeacaí dúinn chomh maith;bíodh go gcaitheann sé daoine síos go hifreann,tógann sé aníos iad ón duibheagán athuair;níl aon rud ann ar aon chorar féidir dó éalú óna láimh.
3 Gabhaigí buíochas leis, a chlann Iosrael,i bhfianaise na gciníocha uile.Mar bíodh gur scaip sé sibhse ina measc,
4 is ann a thaispeáin sé a mhórgacht daoibh.Molaigí é i láthair na mbeo go léir,mar is é ár dTiarna é agus ár nDia.Is é ár nAthair é chomh maithagus ár nDia go brách agus choíche.
5 Sciúrsálfaidh sé sibh de dheasca bhur gcionta,ach déanfaidh sé trócaire oraibh uile leis;mar cruinneoidh sé sibh as na ciníocha uilea raibh sibh scaipthe ina measc.
6 Nuair a iompóidh sibh chuigele bhur gcroí agus le bhur n‑anam go hiomlánchun sibh féin a iompar go hionraic ina láthair,iompóidh seisean chugaibhse ansin,agus ní cheilfidh sé a ghnúis oraibh níos mó.Cuimhnigí anois ar a ndearna sé ar bhur son,agus gabhaigí buíochas leis in ard bhur ngutha.Molaigí Tiarna na Fíréantachtaagus móraigí Rí na Síoraíochta.Gabhaimse féin buíochas leis i dtír mo dheoraíochta,agus léirím a neart agus a mhórgacht do chine peacúil.Iompaigí ar ais chuige, a pheacacha,chun an fhíréantacht a chleachtadh ina láthair.Cá bhfios daoibh nach mbeidh gnaoi aige oraibh,agus nach nglacfaidh sé trua daoibh?
7 Mórfaidh mise mo Dhia,agus déanfaidh mo spiorad gairdeas i Rí na bhFlaitheas.