5 Is mise an fhíniúin, is sibhse craobhacha na fíniúna. An té sin a chónaíos ionamsa, agus a mbímse i mo chónaí ann, is é is troime toradh, mar ní fhéadann sibh faic a dhéanamh i m'éagmais.
6 Má tá duine ann nach bhfanann ionam, caithfear amach é, mar a chaitear craobh amach agus mar a chríonann sí; agus bítear ag bailiú na gcraobhacha caite sin, agus á gcaitheamh isteach sa tine agus á ndó.
7 Má fhanann sibh ionamsa, agus má fhanann mo bhriathrasa ionaibh, bígí ag iarraidh bhur rogha ruda, agus déanfar an rud sin daoibh.
8 Is é seo a bhíos mar ábhar glóirithe ag m'Athair, toradh trom a theacht oraibh, rud a chruthós go bhfuil sibh in bhur ndeisceabail agam.
9 Thug mé an grá daoibh a thug an tAthair domsa; fanaigí i mo ghrá-sa.
10 Fanfaidh sibh i mo ghrá-sa ach sibh m'aitheanta a choinneáil, mar a choinnímse aitheanta m'Athar agus mar a fhanaimse ina ghrá-san.
11 Tá na nithe seo inste agam daoibh, ionas go mbí sibh in bhur n‑ábhar lúcháire agam, agus ionas go mbí bhur lúcháir lán.