14 Ubangiji kuwa ya ce mini, “Annabawa, annabcin ƙarya suka yi da sunana. Ban aike su ba, ban kuwa umarce su ba, ban kuma yi magana da su ba. Annabcin da suke yi muku na wahayin ƙarya ne, dubar da suke yi marar amfani ce, tunaninsu ne kawai.
15 Domin haka ga abin da ni Ubangiji na ce a kan annabawan da suke yin annabci da sunana, ko da yake ban aike su ba, waɗanda suke cewa, ‘Takobi da yunwa ba za su shigo ƙasan nan ba.’ Za a hallaka su da takobi da yunwa.
16 Mutanen da suka yi wa annabci, za a jefar da su waje a kan titunan Urushalima, a karkashe su da yunwa da takobi, ba wanda zai binne su, da su, da matansu, da 'ya'yansu mata da maza. Zan sa muguntarsu ta koma kansu.
17 “Irmiya, ka faɗa wa mutanen baƙinciki da ya same ka,Ka ce, ‘Bari idanuna su yi ta zub dahawaye dare da rana,Kada su daina, saboda an bugebudurwa, 'yar jama'ata,An yi mata babban rauni da dūkamai tsanani.
18 Idan na tafi cikin saura,Sai in ga waɗanda aka kashe datakobi!Idan kuma na shiga birni,Sai in ga waɗanda suke ta fama dayunwa!Gama annabi da firist, sai harkarsusuke ta yi a ƙasar,Amma ba su san abin da suke yiba.’ ”
19 “Ka ƙi Yahuza ke nan ɗungum?Ranka kuma yana jin ƙyamarSihiyona ne?Me ya sa ka buge mu, har da ba zamu iya warkewa ba?Mun zuba ido ga samun salama,amma ba wani abin alheri da yazo.Mun kuma sa zuciya ga warkewa,amma sai ga razana.
20 Mun san muguntar da muka yi, yaUbangiji,Da wadda kakanninmu suka yi,Gama mun yi maka zunubi.