1 Bareng Sang Prabu Dawud wus lestari anggone dedalem ing karatone, Sang Prabu ngandika marang Nabi Natan: “Lah kula punika ngenggeni karaton kajeng eres, mangka pethi prajanjianipun Pangeran Yehuwah kok wonten ing sangandhaping tendha.”
2 Unjuke Nabi Natan marang Sang Prabu Dawud: “Sumangga, panjenengan dalem kawula aturi nindakaken punapa ingkang wonten ing salebeting panggalih dalem, awit Gusti Allah nunggil kaliyan panjenengan dalem.”
3 Nanging ing bengi iku uga Gusti Allah paring pangandika marang Nabi Natan mangkene:
4 “Mangkata, sira matura marang abdiningSun Dawud: Makaten pangandikaning Pangeran Yehuwah: Dudu sira kang bakal ngedegake padaleman kagem Ingsun, kang bakal Sundalemi.
5 Ingsun ora tau manggen ing padaleman wiwit Ingsun ngirid metu wong Israel nganti saprene, nanging Ingsun ngumbara ana ing tarub-tarub, lan ing pasanggrahan-pasanggrahan.
6 Salawase Ingsun ngumbara kalawan wong Israel kabeh, apa Ingsun tau ngandika marang salah sawijining hakime Israel, kang Sundhawuhi ngengon umatingSun, mangkene: Yagene sira ora ngyasakake Ingsun padaleman kayu eres?
7 Awit saka iku sira matura mangkene marang abdiningSun Dawud: makaten pangandikanipun Pangeran Yehuwah, Gustining sarwa tumitah: Ingsun kang nimbali sira saka ing ara-ara, nalika nggiring wedhus, supaya dadia ratuning umatingSun Israel.