5 Amarga Sang Prabu Dawud nggalih: “Suleman, putraningsun, isih timur lan pengalamane kurang, mangka padaleman kang bakal kayasa kagem Pangeran Yehuwah iku gedhene kudu ngleluwihi, satemah banjur kondhang lan misuwur ana ing sakehing nagara, mulane ingsun becik cecawis!” Sang Prabu Dawud nuli cecawis akeh banget sadurunge seda.
6 Sawuse iku kang putra Pangeran Suleman banjur katimbalan lan kaparingan dhawuh piweling supaya yasa padaleman kagem Pangeran Yehuwah, Gustu Allah Israel,
7 mangkene pangandikane marang Pangeran Suleman: “He putraningsun, ingsun piyambak kagungan karsa arep yasa padaleman kagem Pangeran Yehuwah, Gusti Allahingsun,
8 nanging nuli ana pangandikaning Pangeran Yehuwah marang ingsun mangkene: Sira wus ngwutahake getih akeh banget lan wus nglakoni perang gedhe. Mulane sira aja ngedegake padaleman kagem asmaningSun, amarga wus akeh getih kang sira wutahake ing lemah ana ing ngarsaningSun.
9 Lah sira bakal duwe anak lanang, kang bakal dadi wong kang pinaringan katentreman. Iku bakal Sunparingi katentreman, uwal saka ing sakehe mungsuhe ing sakubenge. Bakale jenenge Suleman; tentrem-rahayu lan santosa bakal Sunparingake marang Israel ing salawase madege.
10 Iku kang bakal yasa padaleman kagem asmaningSun lan iya dheweke iku kang bakal dadi putraningSun, sarta Ingsun bakal jumeneng dadi Ramane; dhamparing karatone ing Israel bakal Sunkukuhake nganti ing salawas-lawase.
11 Mulane saiki, he putraningsun, Pangeran Yehuwah muga nganti marang sira, satemah sira kelakon bisa ngedegake padalemaning Pangeran Yehuwah, Gusti Allahira, kayadene kang wus kapangandikakake tumrap sira.