1 Nuli Senapati Yoab diaturi pirsa: “Kauningana, Sang Prabu muwun lan nandhang sungkawa margi saking Pangeran Absalom.”
2 Nalika samana kaunggulan banjur dadi kaprihatinan tumrap para wadyabala, amarga ing dina iku wadyabala padha krungu kandhaning wong: “Sang Prabu nandhang sungkawa marga saka ingkang putra.”
3 Mulane lumebune wadyabala menyang kutha ing dina iku tanpa swara, kaya dene bala kang kawirangan, samangsa bali mulih mung meneng-menengan bae amarga keplayu saka ing paprangan.
4 Sang Prabu nutupi wedanane, klawan swara sora Sang Prabu asambat-sambat: “Adhuh anakku, engger Absalom, Absalom anakku, anakku!”
5 Sang Senapati Yoab banjur seba marang ngarsane Sang Prabu sarta matur: “Ing dinten punika panjenengan dalem damel wirangipun sadaya abdi dalem ingkang sampun mitulungi nyawa dalem saha nyawanipun para putra dalem kakung-putri sarta para garwa padmi tuwin ampeyan dalem,
6 inggih punika anggen panjenengan dalem ngasihi tiyang ingkang sengit dhateng panjenengan dalem lan nggethingi para tiyang ingkang nresnani panjenengan dalem. Amargi ing dinten punika panjenengan dalem nelakaken, bilih para senapati lan para wadyabala sami boten wonten aosipun wonten ing ngarsa dalem. Malah kawula mangretos, bilih saupami Absalom taksih gesang, kawula sadaya sami nemahi pejah ing dinten punika, temtu ingkang makaten punika panjenengan dalem anggep sae.