9 Amarga wong iku kabeh mung padha memedeni aku, gagasane: “Wong iku bakal padha nglirwakake pagaweane, temah mesthi ora bakal bisa rampung.” Nanging aku malah mbudidaya sakatog-katoge.
10 Nalika aku mara menyang ing omahe Semaya, bin Delaya, bin Mehetabeel, -- amarga dheweke kepalang nekani, --, kandhane: “Sumangga sami lumebet ing padalemanipun Gusti Allah, ing salebetipun Padaleman Suci saha sami ngancing korinipun, amargi wonten tiyang ingkang sami dhateng badhe nyedani panjenengan, malah ing wanci dalu punika anggenipun sami badhe nyedani panjenengan.”
11 Nanging wangsulanku: “Wong kaya aku iki apa iya arep mlayu? Endi ana wong pepadhaku kang bisa lumebu ing Padaleman Suci banjur isih lestari urip? Aku ora mangkat!”
12 Amarga aku ngreti, manawa wong iku ora diutus dening Gusti Allah. Dheweke anggone medharake wangsit tumrap ing aku iku amarga dibeseli dening Tobia lan Sanbalat.
13 Tumrap prakara iki anggone dheweke dibeseli, supaya aku wedia lan nglakonana kaya mangkono iku, temah aku tumiba ing dosa. Kanthi patrap mangkono anaa kang kanggo dadakan ngala-ala jenengku, temah banjur bisa nacad aku.
14 Dhuh Allah kawula, Paduka mugi ngengetana ing sapandamelipun Tobia kaliyan Sanbalat. Makaten ugi dhateng pratingkahipun nabi estri Noaja saha para nabi sanesipun, ingkang sami badhe ngajrih-ajrihi kawula.
15 Kacarita balowartine wus rampung, yaiku nalika sasi Elul, tanggal ping salawe, dadi ing sajroning seket loro dina.