9 И во тој ден Мојсеј се заколна: ‘Земјата по која стапнуваше твојата нога ќе ти припадне тебе и на твоите синови во вечно наследство, зашто ја вршеше волјата на Господа, мојот Бог.’
10 И гледаш, Господ ме запази во живот, како што рече. Веќе поминаа четириесет и пет години откако Господ му го вети тоа на Мојсеја, додека Израел уште одеше низ пустината; сега сум на осумдесет и пет години,
11 но уште сум и денес силен, како што бев во оној ден кога Мојсеј ме испрати како согледувач. Како некогаш, и сега е мојата сила во мене, за борба за да отидам и да се вратам.
12 Дај ми го сега ова горје, што Господ ми го вети во оној ден. Сам чу во оној ден. Таму се Енакимците, а градовите им се големи и цврсти. Ако е Господ со мене, ќе ги изгонам, како што го вети тоа Господ.”
13 Тогаш Исус го благослови, и му го даде на Халева, синот Јефониев, Хеврон во наследство.
14 Хеврон му припадна во наследство на Халев, синот Јефониев, Кенезец, сè до денес, зашто Халев ја вршеше волјата на Господа, Израелевиот Бог.
15 Хеврон се викаше порано Киријат Арва; а Арва беше голем човек меѓу Енакимците.