17 И го одзеде мирот на мојата душа, и ги заборавив добрите работи.
18 Реков: дотраја мојата сила и надежта, која ми доаѓа од Господа.
19 Спомни си за мојата беда и страдањата, за пелинот и за отровот!
20 Непрекратно мисли на тоа и се суши душата во мене.
21 Тоа го носам во срцето и затоа се надевам.
22 Заради Господовите добрини не сме уништени, Неговите милости никогаш не престануваат.
23 Тие се нови секое утро: Твојата верност е голема!