34 Men ein mann spente bogen og skaut på måfå. Han råka Israels-kongen mellom brynjestakken og brynja. Då sa kongen til vognstyraren sin: «Snu og køyr meg ut or slaget! Eg er såra.»
35 Striden vart hardare og hardare den dagen, og dei heldt kongen oppreist i vogna, så han kunne fylgja striden mot aramearane. Blodet rann frå såret ned i vogna, og då kvelden kom, døydde han.
36 Ved soleglad gjekk det eit rop gjennom leiren: «Kvar mann heim til sin by og sitt land!»
37 Såleis døydde kongen, og dei førte han til Samaria og gravla han.
38 Og då dei skylde vogna ved Samaria-dammen, sleikte hundane blodet hans, medan skjøkjene lauga seg der. Det gjekk som Herren hadde sagt.
39 Det som elles er å seia om Akab og alt det han gjorde, om elfenbeinshuset han reiste, og alle byane han bygde, det står skrive i krønikeboka åt Israels-kongane.
40 Så gjekk Akab til kvile hjå fedrane sine, og Akasja, son hans, vart konge etter han.