16 Ein gong kom det nokre frå Benjamin og Juda til David i fjellborga.
17 David gjekk ut til dei, tok til orde og sa: «Kjem de til meg i fredeleg ærend og vil hjelpa meg, så vil eg heilhjarta gjera felles sak med dykk. Men kjem de og vil svika meg og gje meg over til fiendane mine, endå mine hender ingen urett har gjort, måtte då våre fedrars Gud sjå det og straffa dykk!»
18 Då kom Anden over Amasai, hovdingen for dei tretti, og han sa:Vi høyrer deg til, David,vi er med deg, Isais son.Fred, fred med degog fred over hjelparane dine!For din Gud er din hjelpar.Då tok David imot dei og sette dei til hovdingar i flokken sin.
19 Nokre frå Manasse gjekk òg over til David. Det var den gongen han gjekk med filistrane for å kjempa mot Saul. Men David vart ikkje til noka hjelp for dei. For filistarhovdingane rådslo og vart samde om å senda han bort. «Det kan kosta oss hovudet», sa dei, «om han går over til Saul, herren sin.»
20 Då han så drog til Siklag, gjekk nokre frå Manasse over til han. Det var Adna, Josabad, Jediael, Mikael, Josabad, Elihu og Silletai. Dei var førarar for dei tusen som høyrde Manasse til.
21 Dei hjelpte David mot røvarflokkane, for dei var djerve krigarar alle saman, og dei vart hærførarar.
22 Dag etter dag kom det folk til David og ville hjelpa han. Til sist vart det ein veldig hær.