9 ڇالاءِجو اسان جو علم ناقص۽ اسان جي پيشنگوئي اڻپوري آھي.
10 پر جڏھن ڪامل ايندو تہناقص ختم ٿي ويندو.
11 جڏھن آءٌ ٻار ھوس،تڏھن ٻارن وانگر ڳالھائيندو ھوس،ٻارن وانگر سمجھندو ھوس،۽ ٻارن وانگر خيال ڪندو ھوس.پر جڏھن آءٌ بالغ ٿيس،تڏھن ٻاراڻيون ڳالھيون ڇڏي ڏنم.
12 ھاڻي اسين ڄڻ تہ آئيني ۾،چٽيءَ طرح نہ ٿا ڏسي سگھون،پر پوءِ روبرو ڏسنداسين.ھاڻي آءٌ ٿورو ٿورو سڃاڻان ٿو،پر پوءِ آءٌ پوريءَ طرح سڃاڻيندس،جھڙيءَ طرح خدا مون کي سڃاتو آھي.
13 مطلب تہ ايمان، اميد ۽ محبت،اھي ٽيئي قائم آھن.پر انھن ٽنھي ۾،محبت اتم آھي.