1 Pastaj Jezui u tha një shëmbëlltyrë për t’u treguar se duhet të luten gjithmonë, pa hequr dorë.
2 Ai u tha: «Në një qytet ishte një gjykatës që nuk e druante Perëndinë e as kishte respekt për njerëzit.
3 Në atë qytet gjendej edhe një vejushë që shkonte tek ai e i thoshte: “Më jep të drejtë para kundërshtarit tim!”.
4 Për një farë kohe ai nuk donte, por pastaj tha me vete: “Edhe pse nuk e druaj Perëndinë e as kam respekt për njerëzit,
5 meqë kjo vejushë po më shqetëson, do t’ia jap të drejtën, se përndryshe, duke ardhur vazhdimisht, do të më bëjë ta humb durimin”».
6 E Zoti tha:«Dëgjoni se çfarë thotë gjykatësi i padrejtë.
7 Po Perëndia, a nuk do të vendosë drejtësi për të zgjedhurit e tij që e thërrasin ditë e natë? A do të vonohet t’i ndihmojë?
8 Unë po ju them se ai do të vendosë shpejt drejtësi. Por prapëseprapë, kur të vijë Biri i njeriut, a do të gjejë ende besim në tokë?».
9 Edhe disave që e mbanin veten si të drejtë dhe përçmonin të tjerët, Jezui u tregoi këtë shëmbëlltyrë:
10 «Dy njerëz shkuan për t’u lutur në tempull. Njëri ishte farise, tjetri tagrambledhës.
11 Fariseu rrinte në këmbë e lutej duke thënë me vete: “Perëndi, unë të falënderoj që nuk jam si njerëzit e tjerë, vjedhës, i padrejtë, burrë që bën tradhti bashkëshortore apo si ky tagrambledhës.
12 Unë agjëroj dy herë në javë dhe jap të dhjetën e gjithë të ardhurave të mia.”
13 Ndërsa tagrambledhësi që rrinte larg e nuk guxonte as të ngrinte sytë drejt qiellit, godiste gjoksin e thoshte: “Perëndi, ki mëshirë për mua mëkatarin!”
14 Unë po ju them: ky njeri e jo fariseu u kthye në shtëpi i bërë i drejtë nga Perëndia. Sepse kush e lartëson vetveten, do të përulet e kush e përul vetveten, do të lartësohet».
15 Disa njerëz sillnin foshnjat te Jezui, që ai t’i prekte, po kur i shihnin, dishepujt i ndalonin.
16 Atëherë Jezui i thirri fëmijët pranë vetes e tha: «Lërini fëmijët të vijnë tek unë dhe mos i pengoni, sepse mbretëria e Perëndisë u përket atyre që janë si ata.
17 Me të vërtetë po ju them se ai që nuk e pranon mbretërinë e Perëndisë si një fëmijë, nuk do të hyjë në të».
18 Një nga krerët e judenjve e pyeti: «Mësues i mirë, ç’duhet të bëj që të trashëgoj jetën e amshuar?».
19 Jezui i tha: «Përse më quan të mirë? Askush nuk është i mirë, përveç Perëndisë.
20 Ti i njeh urdhërimet: Mos bëj tradhti bashkëshortore, mos vrit, mos vidh, mos bëj dëshmi të rreme, ndero babanë e nënën!».
21 Atëherë ai i tha: «Të gjitha këto i kam bërë që nga rinia ime».
22 Kur e dëgjoi këtë, Jezui i tha: «Të mungon vetëm një gjë: shit gjithçka që ke, jepua të varfërve dhe do të kesh një thesar në qiell. Pastaj eja e më ndiq!».
23 Po kur i dëgjoi këto, ai u trishtua, se ishte shumë i pasur.
24 Jezui pa se ai u trishtua, prandaj tha: «Sa e vështirë është për ata që kanë pasuri të hyjnë në mbretërinë e Perëndisë!
25 Është më e lehtë të kalojë një deve nëpër vrimën e gjilpërës, sesa të hyjë një i pasur në mbretërinë e Perëndisë».
26 Ata që po e dëgjonin e pyetën: «Po atëherë, kush do të mund të shpëtohet?».
27 Jezui u përgjigj: «Ajo që është e pamundur për njerëzit, është e mundur për Perëndinë».
28 Atëherë Pjetri i tha: «Ja, ne lamë gjithçka kishim dhe erdhëm pas teje».
29 Dhe Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se askush nga ata që kanë lënë shtëpi a grua, vëllezër a fëmijë për shkakun e mbretërisë së Perëndisë,
30 nuk do të mbetet pa marrë shumë më tepër në këtë kohë dhe do të marrë jetën e amshuar në botën tjetër».
31 Jezui i mori mënjanë të dymbëdhjetët e u tha:«Po shkojmë në Jerusalem dhe gjithçka që shkruan profetët për Birin e njeriut do të përmbushet.
32 Ai do t’u dorëzohet paganëve që do ta tallin, do ta shajnë e do ta pështyjnë
33 dhe, pasi ta kenë fshikulluar, do ta vrasin, por ditën e tretë ai do të ngjallet».
34 Ata nuk kuptuan asgjë, sepse ajo që u tha Jezui ishte e fshehtë për ta dhe nuk e morën vesh çfarë tha.
35 Ndërsa Jezui po i afrohej Jerikosë, një i verbër rrinte ulur ndanë udhës e lypte.
36 Kur dëgjoi se po kalonte një turmë, pyeti se çfarë po ndodhte.
37 Ata i thanë: «Po kalon Jezui i Nazaretit.»
38 Atëherë ai thirri me zë të lartë: «Jezu, Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».
39 Ata që ecnin përpara e urdhëruan të heshtte, por ai thirri edhe më fort: «Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».
40 Jezui ndaloi dhe urdhëroi t’i sillnin të verbrin. Kur ai u afrua, Jezui e pyeti:
41 «Çfarë dëshiron të bëj për ty?».Ai i tha: «Zot, dua që të shoh përsëri!».
42 Dhe Jezui i tha: «Shih përsëri! Besimi yt të shpëtoi».
43 Atij iu kthye menjëherë shikimi dhe shkoi pas Jezuit, duke përlëvduar Perëndinë. Të gjithë ata që e panë, lavdëruan Perëndinë.