29 por ata iu lutën shumë dhe i thanë: «Rri me ne, se po vjen mbrëmja e dita gati mbaroi». Atëherë ai shkoi e ndenji me ta.
30 Kur ishte në tryezë me ta, mori bukën, tha lutjen e bekimit, e theu dhe ua dha atyre.
31 Atëherë atyre iu hapën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej tyre.
32 Ata i thanë njëri-tjetrit: «A nuk na digjte zemra kur na fliste gjatë udhës dhe kur na shpjegonte Shkrimet e shenjta?».
33 Në atë çast u ngritën dhe shkuan në Jerusalem, ku gjetën të njëmbëdhjetët dhe të tjerët që ishin me ta dhe që po rrinin së bashku.
34 Ata thoshin: «Zoti është ngjallur me të vërtetë dhe i është shfaqur Simonit».
35 Atëherë dy dishepujt u treguan çfarë kishte ndodhur gjatë udhës dhe sesi u ishte bërë i njohur në thyerjen e bukës.