27 Kur zbriti në breg, Jezuit i doli përpara një njeri nga ai qytet. Ky njeri ishte i pushtuar nga djajtë dhe kishte kohë që nuk vishej e nuk banonte në shtëpi, por në varreza.
28 Kur e pa Jezuin, lëshoi një britmë, ra përmbys para tij e tha me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë më të lartë? Të lutem, mos më mundo!»,
29 sepse Jezui e urdhëroi shpirtin e ndyrë të dilte prej atij njeriu.Shpirti i ndyrë e kishte pushtuar atë disa herë, prandaj e lidhnin me zinxhirë dhe e mbanin në pranga, por ai i thyente prangat dhe djalli e shtynte në shkretëtirë.
30 Atëherë Jezui e pyeti: «Si e ke emrin?».Ai u përgjigj: «Legjion», sepse brenda tij kishin hyrë shumë djaj.
31 Dhe djajtë i luteshin Jezuit që të mos i urdhëronte të shkonin në humnerë.
32 Aty gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin në mal dhe djajtë iu lutën Jezuit që t’i lejonte të hynin te derrat. Jezui i lejoi.
33 Sapo dolën nga ai njeri, djajtë u futën te derrat. Tufa vrapoi të hidhej nga humnera në liqen e u mbyt.