40 Iu luta dishepujve të tu që ta dëbonin, por nuk mundën».
41 Jezui u përgjigj: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t’ju duroj?Sille këtu tët bir!».
42 Kur po e sillnin, djalli e përplasi përtokë djaloshin dhe e përpëliti. Por Jezui e qortoi shpirtin e ndyrë, e shëroi djaloshin dhe ia ktheu të atit.
43 Të gjithë u mrekulluan nga madhështia e Perëndisë.Ndërsa të gjithë mrekulloheshin me gjithçka që kishte bërë, Jezui u tha dishepujve:
44 «Vëruni veshin mirë fjalëve që po ju them: Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve».
45 Por ata nuk i kuptuan këto fjalë. Kuptimi i tyre u mbeti i fshehur, kështu që nuk e morën vesh dhe kishin frikë ta pyesnin.
46 Mes dishepujve lindi pyetja se kush prej tyre ishte më i madhi.