ปัญ‌ญา‌จารย์ 9:5-11 TH1971

5 เพราะ​ว่า​คน​เป็น​ย่อม​รู้​ว่า​เขา​เอง​คง​จะ​ตาย แต่​คน​ตาย​แล้ว​ก็​ไม่​รู้​อะไร​เลย เขา​หา‍ได้​รับ​ราง‌วัล​อีก​ไม่ ด้วย​ว่า​ใครๆ​ก็​พา​กัน​ลืม​เขา​เสีย​หมด

6 ความ​รัก​ของ​เขา​ไม่​น้อย​กว่า​ความ​ชัง และ​ความ​อิจ‌ฉา​ของ​เขา​ได้​สาป​สูญ​ไป​ตาม​กัน​นาน​แล้ว ใน​บรร‌ดา​การ​ที่​บัง‍เกิด​ขึ้น​ภาย‍ใต้​ดวง​อา‌ทิตย์ เขา​ทั้ง‍หลาย​หา‍มี​ส่วน​ร่วม​อีก​ต่อ‍ไป​ไม่

7 ไป​เถิด ไป​รับ‍ประ‌ทาน​อา‌หาร​ของ​เจ้า​ด้วย​ความ​ชื่น‍ชม และ​ไป​ดื่ม​เหล้า​องุ่น​ของ​เจ้า​ด้วย​ความ​ร่า‍เริง​เพราะ พระ‍เจ้า​ทรง​เห็น‍ชอบ​กับ​การ‍งาน​ของ​เจ้า​แล้ว

8 จง​ให้​เสื้อ‍ผ้า​ของ​เจ้า​ขาว​อยู่​เสมอ​และ​น้ำ‍มัน​ที่​ศีรษะ ของ​เจ้า​ก็​อย่า​ให้​ขาด

9 เจ้า​จง​อยู่​กิน​ด้วย​ความ​ชื่น‍ชม‍ยินดี​กับ​ภรรยา​ซึ่ง เจ้า​รัก​ตลอด​ชีวิต​อนิจ‌จัง​ของ​เจ้า ซึ่ง​พระ‍องค์​ได้​ประ‌ทาน​ให้​แก่​เจ้า​ภาย‍ใต้​ดวง​อา‌ทิตย์ ตลอด​ปี​เดือน​อนิจ‌จัง​ของ​เจ้า ด้วย​ว่า​นั่น​เป็น​ส่วน​ใน​ชีวิต​และ​ใน​การ‍งาน​ของ​เจ้า ซึ่ง​เจ้า​ได้​ออก​แรง​กระ‌ทำ​ภาย‍ใต้​ดวง​อา‌ทิตย์

10 มือ​ของ​เจ้า​จับ​ทำ​การ‍งาน​อะไร จง​กระ‌ทำ​การ​นั้น​ด้วย​เต็ม​กำ‌ลัง​ของ​เจ้า เพราะ​ว่า​ใน​แดน​คน​ตาย​ที่​เจ้า​จะ​ไป​นั้น ไม่‍มี​การ‍งาน​หรือ​แนว​ความ​คิด หรือ​ความ​รู้ หรือ​สติ​ปัญ‌ญา

11 ข้าพ‌เจ้า​ได้​เห็น​ภาย‍ใต้​ดวง​อา‌ทิตย์​อีก​ว่า คน​เร็ว​ไม่​ชนะ​ใน​การ​วิ่ง‍แข่ง​เสมอ​ไป หรือ​ฝ่าย​มี​กำ‌ลัง​ไม่​ชนะ​สง‌คราม​เสมอ​ไป หรือ​คน​ฉลาด​ไม่​รับ‍ประ‌ทาน​เสมอ​ไป หรือ​คน​มี​ความ​เข้า‍ใจ​ไม่​ร่ำ‍รวย​เสมอ​ไป หรือ​ผู้​ที่​เชี่ยว‍ชาญ​ไม่​ได้​รับ​ความ​โปรด‌ปราน​เสมอ​ไป แต่​วาระ​และ​โอ‌กาส​มี​มา​ถึง​เขา​ทุก​คน