16 แล้วกษัตริย์ดาวิดก็เสด็จเข้าไปเฝ้าพระเจ้า และกราบทูลว่า “ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์เป็นผู้ใดเล่า และพงศ์พันธุ์ของข้าพระองค์เป็นอะไรเล่าที่พระองค์ทรงนำ ข้าพระองค์มาไกลจนถึงแค่นี้
17 ข้าแต่พระเจ้า สิ่งนี้เป็นของเล็กน้อยใน สายพระเนตรของพระองค์ และพระองค์ยังตรัสถึงราชวงศ์ของข้าพระองค์ ในอนาคตอันไกลนั้น และทรงมองข้าพระองค์ว่าข้าพระองค์มีฐานะสูง ข้าแต่พระเจ้า
18 และดาวิดจะกล่าวทูลอะไรแก่พระองค์ ได้อีกในเรื่องเกียรติ อันทรงประทานแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงรู้จักผู้รับใช้ของพระองค์
19 ข้าแต่พระเจ้า เพื่อทรงเห็นแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ และตามน้ำพระทัยของพระองค์เองพระองค์ทรงกระทำ การใหญ่ยิ่งนี้ทั้งสิ้น เพื่อจะกระทำให้สิ่งใหญ่นี้เป็นที่รู้กันทั่วไป
20 ข้าแต่พระเจ้า หามีผู้ใดเหมือนพระองค์ไม่ ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือพระองค์ ตามที่ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยินกับหูของข้าพระองค์
21 ประชาชาติอื่นใดบนแผ่นดินโลกเหมือนอิสราเอล ประชากรของพระองค์ ผู้ซึ่งพระเจ้าเสด็จไปไถ่ให้เป็นประชากรของพระองค์ เพื่อทรงกระทำให้พระองค์มีพระนามใหญ่ยิ่งโดยสิ่งที่ใหญ่โต น่าสะพรึงกลัวในการที่ทรงขับไล่ ประชาชาติทั้งหลายให้พ้นหน้าประชากรของพระองค์ ผู้ซึ่งพระองค์ทรงไถ่มาจากอียิปต์
22 และพระองค์ทรงกระทำให้อิสราเอลประชากรของ พระองค์เป็นประชากรของพระองค์เป็นนิตย์ และข้าแต่พระเจ้าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของเขาทั้งหลาย