2 แล้วกษัตริย์ดาวิดทรงลุกขึ้นประทับยืน และตรัสว่า “พี่น้องของข้าพเจ้า และประชาชนของข้าพเจ้า ขอจงฟังข้าพเจ้า ข้าพเจ้ามีใจประสงค์ที่จะสร้างพระนิเวศ อันเป็นที่พักของหีบพันธสัญญาของพระเจ้า และเพื่อเป็นที่รองพระบาทของพระเจ้าของเรา และข้าพเจ้าได้จัดเตรียมการก่อสร้างไว้เสร็จแล้ว
3 แต่พระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘เจ้าอย่าสร้างนิเวศเพื่อนามของเราเลย เพราะเจ้าเป็นนักรบและได้ทำโลหิตให้ตก’
4 ถึงกระนั้นก็ดีพระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ทรงเรียกข้าพเจ้าจากตระกูลของข้าพเจ้า ให้เป็นพระราชาเหนืออิสราเอลเป็นนิตย์ เพราะพระองค์ทรงเลือกยูดาห์ให้เป็นประมุข และในวงศ์ของยูดาห์ ตระกูลของข้าพเจ้า และในบรรดาบุตรชายของบิดาข้าพเจ้า พระองค์ทรงพอพระทัยในข้าพเจ้า และทรงให้ข้าพเจ้าเป็นพระราชาเหนืออิสราเอลทั้งปวง
5 และบุตรชายทั้งสิ้นของข้าพเจ้า (เพราะพระเจ้าทรงประทานบุตรชายเป็นอันมากแก่ข้าพเจ้า) พระองค์ทรงเลือกซาโลมอนบุตรข้าพเจ้า ให้นั่งบัลลังก์แห่งราชอาณาจักรของพระเจ้าเหนืออิสราเอล
6 พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘ซาโลมอนบุตรของเจ้า จะสร้างนิเวศของเราและลานนิเวศของเรา เพราะเราได้เลือกเขาให้เป็นลูกของเรา และเราจะเป็นพ่อของเขา
7 เราจะสถาปนาราชอาณาจักรของเขาให้อยู่เป็นนิตย์ ถ้าเขาจะเพียรแน่วแน่อยู่ในการรักษาปฏิบัติตามบัญญัติ ของเรา และกฎหมายของเรา อย่างที่เขาทำอยู่ในวันนี้’
8 เพราะฉะนั้นต่อหน้าบรรดาคนอิสราเอลทั้งปวง อันเป็นชุมนุมชนของพระเจ้า และต่อพระกรรณของพระเจ้าของเรา จงประพฤติตามและแสวงพระบัญญัติทั้งสิ้น ของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย เพื่อเจ้าจะได้กรรมสิทธิ์แผ่นดินอันดีนี้ และมอบไว้ให้เป็นมรดกของลูกหลานผู้มาภายหลังเจ้า สืบไปเป็นนิตย์