1 พง‌ศาว‌ดาร 21:2-8 TH1971

2 ดา‌วิด​จึง​ตรัส​กับ​โย‌อาบ​และ​ผู้​บัง‍คับ​บัญ‌ชา​กอง‍ทัพ​ว่า “จง​ไป​นับ​อิส‌รา‌เอล​ตั้ง‍แต่​เมือง​เบ‌เออร์‌เช‌บา​ถึง​เมือง​ดาน แล้ว​นำ​ราย‍งาน​มา​ให้​เรา เพื่อ​จะ​ได้​ทราบ​จำ‌นวน​รวม​ของ​เขา​ทั้ง‍หลาย”

3 แต่​โย‌อาบ​ทูล​ว่า “ขอ​พระ‍เจ้า​ทรง​เพิ่ม​ประ‌ชา‍กร​ของ​พระ‍องค์ อีก​ร้อย​เท่า​ของ​ที่​มี​อยู่​แล้ว ข้า‍แต่​พระ‍รา‌ชา​เจ้า‍นาย​ของ​ข้า‍พระ‍บาท แต่​ประ‌ชา‍ชน​นี้​ทั้ง‍สิ้น​เป็น​ผู้​รับ‍ใช้​ของ เจ้า‍นาย​ของ​ข้า‍พระ‍บาท​มิ‍ใช่​หรือ ไฉน​เจ้า‍นาย​ของ​ข้า‍พระ‍บาท​จึง​รับ‍สั่ง​เช่น‍นี้ ไฉน​พระ‍องค์​จึง​ทรง​นำ​กรรม‍ชั่ว​มา​สู่​อิส‌รา‌เอล”

4 แต่​โย‌อาบ​ขัด​รับ‍สั่ง​มิ‍ได้​จึง​จาก​ไป และ​ไป​ตลอด​คน​อิส‌รา‌เอล​ทั้ง‍สิ้น และ​กลับ​มา​ยัง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม

5 และ​โย‌อาบ​ถวาย​จำ‌นวน​ประ‌ชา‍ชน​ที่​นับ​ได้​แก่​ดา‌วิด ใน​อิส‌รา‌เอล​ทั้ง‍สิ้น​มี​หนึ่ง‍ล้าน​หนึ่ง‍แสน​คน​ที่​ชัก​ดาบ และ​ใน​ยู‌ดาห์​มี​สี่‍แสน​เจ็ด‍หมื่น​คน​ที่​ชัก​ดาบ

6 แต่​ใน​การ​นับ​นั้น​ท่าน​มิ‍ได้​รวม​เลวี​และ​เบน‌ยา‌มิน เพราะ‍ว่า​พระ‍บัญ‌ชา​ของ​พระ‍รา‌ชา​เป็น​ที่​น่า​เกลียด​แก่​โย‌อาบ

7 แต่​พระ‍เจ้า​ไม่​ทรง​พอ‍พระ‍ทัย​ใน​เรื่อง​นี้ และ​พระ‍องค์​ทรง​ลง‍โทษ​อิส‌รา‌เอล

8 และ​ดา‌วิด​ทูล​พระ‍เจ้า​ว่า “ข้า‍พระ‍องค์​ได้​ทำ​บาป​ใหญ่​ยิ่ง​ใน​การ​ที่​ข้า‍พระ‍องค์ ได้​กระ‌ทำ​สิ่ง​นี้ ข้า‍แต่​พระ‍องค์ ขอ​ทรง​ให้​อภัย​ความ​บาป‍ชั่ว​ของ​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​พระ‍องค์ เพราะ​ข้า‍พระ‍องค์​ได้​กระ‌ทำ​การ​อย่าง​โง่‍เขลา​มาก”