2 พงศ์‍กษัตริย์ 3 TH1971

รัช‍กาล​เย‌โฮ‌รัม พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล

1 ใน​ปี​ที่​สิบ‍แปด​ของ​รัช‍กาล​เย‌โฮ‌ชา‌ฟัท​พระ‍รา‌ชา แห่ง​ยู‌ดาห์ เย‌โฮ‌รัม​โอรส​ของ​อา‌หับ​ได้​เริ่ม​ครอบ‍ครอง​เหนือ​อิส‌รา‌เอล ณ กรุง​สะ‌มา‌เรีย​และ​ทรง​ครอง​อยู่​สิบ‍สอง​ปี

2 พระ‍องค์​ทรง​กระ‌ทำ​สิ่ง​ที่​ชั่ว​ใน​สาย‍พระ‍เนตร​พระ‍เจ้า แต่​ไม่​เหมือน​ราช​บิดา​และ​ราช​มารดา​ของ​พระ‍องค์ พระ‍องค์​ทรง​ทำ‌ลาย​เสา​ศักดิ์‍สิทธิ์​แห่ง​พระ‍บา‌อัล ซึ่ง​ราช​บิดา​ของ​พระ‍องค์​ทรง​กระ‌ทำ​ไว้​เสีย

3 แม้​กระ‌นั้น​พระ‍องค์​ยัง​ทรง​เกาะ​ติด​อยู่ กับ​บาป​ของ​เย‌โร‌โบ‌อัม​บุตร​เน‌บัท ซึ่ง​พระ‍องค์​ทรง​กระ‌ทำ​ให้​อิส‌รา‌เอล ทำ​ด้วย​พระ‍องค์​หา​ได้​ทรง​พราก​จาก​บาป​นั้น​ไม่

เอ‌ลี‌ชา​พยา‌กรณ์​ว่า จะ​ชนะ​โม‌อับ

4 ฝ่าย​เม‌ชา​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​โม‌อับ​ทรง​เป็น​ผู้​เพาะ​แกะ และ​พระ‍องค์​ต้อง​ถวาย​ลูก‍แกะ​หนึ่ง‍แสน​ตัว และ​ขน​แกะ‍ผู้​แสน​ตัว​ให้​แก่​พระ‍รา‌ชา​อิส‌รา‌เอล

5 แต่​อยู่​มา​เมื่อ​อา‌หับ​สิ้น​พระ‍ชนม์​แล้ว พระ‍รา‌ชา​แห่ง​โม‌อับ​ก็​กบฏ​ต่อ​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล

6 กษัตริย์​เย‌โฮ‌รัม​จึง​กรี‌ธา​ทัพ​ออก​จาก​สะ‌มา‌เรีย​ใน​ครั้ง​นั้น และ​ทรง​เกณฑ์​คน​อิส‌รา‌เอล​ทั้ง‍สิ้น

7 พระ‍องค์​ทรง​ส่ง‍สาร​ไป​ยัง​เย‌โฮ‌ชา‌ฟัท พระ‍รา‌ชา​แห่ง​ยู‌ดาห์​ว่า “พระ‍รา‌ชา​แห่ง​โม‌อับ​ได้​กบฏ​ต่อ​ข้าพ‌เจ้า ท่าน​จะ​ไป​รบ​กับ​โม‌อับ​พร้อม​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ได้​หรือ​ไม่” และ​ท่าน​ว่า “เรา​จะ​ไป เรา​ก็​เป็น​ดัง‍ที่​ท่าน​เป็น และ​ประ‌ชา‍ชน​ของ​เรา​ก็​เป็น​ดัง​ประ‌ชา‍ชน​ของ​ท่าน บรร‌ดา​ม้า​ของ​เรา​ก็​เป็น​ดัง​ม้า​ของ​ท่าน”

8 แล้ว​ท่าน​ว่า “เรา​จะ​ขึ้น​ไป​ทาง​ใด” เย‌โฮ‌รัม​ทรง​ตอบ​ไป​ว่า “ไป​ทาง​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร​เมือง​เอ‌โดม”

9 พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล​จึง​เสด็จ​ไป​พร้อม​กับ พระ‍รา‌ชา​แห่ง​ยู‌ดาห์ และ​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​เอ‌โดม และ​เมื่อ​ทั้ง​สาม​กษัตริย์​เสด็จ​อ้อม​ไป​ได้​เจ็ด​วัน​แล้ว ก็​หา​น้ำ​ให้​กอง‍ทัพ​และ​ให้​สัตว์​ที่​ติด‍ตาม​มา​นั้น​ไม่​ได้

10 แล้ว​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล​จึง​ตรัส​ว่า “อนิจ‌จา​เอ๋ย พระ‍เจ้า​ทรง​เรียก​สาม​กษัตริย์​นี้ มา​เพื่อ​จะ​มอบ​ไว้​ใน​มือ​ของ​โม‌อับ”

11 และ​เย‌โฮ‌ชา‌ฟัท​ตรัส​ว่า “ที่‍นี่​ไม่​มี​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้า เพื่อ​เรา​จะ​ให้​ทูล‍ถาม​พระ‍เจ้า​หรือ” แล้ว​ข้า‍ราช‍การ​คน​หนึ่ง​ของ​พระ‍รา‌ชา​อิส‌รา‌เอล​จึง​ทูล​ว่า “เอ‌ลี‌ชา​บุตร​ชา‌ฟัท​อยู่​ที่‍นี่​พระ‍เจ้า​ข้า เป็น​ผู้​ที่​เท​น้ำ​ใส่​มือ​เอ‌ลี‌ยาห์”

12 และ​เย‌โฮ‌ชา‌ฟัท​ตรัส​ว่า “พระ‍วจนะ​แห่ง​พระ‍เจ้า​อยู่​กับ​ท่าน” พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล​และ​เย‌โฮ‌ชา‌ฟัท​และ พระ‍รา‌ชา​แห่ง​เอ‌โดม​จึง​เสด็จ​ลง​ไป​หา​ท่าน

13 และ​เอ‌ลี‌ชา​ทูล​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล​ว่า “ข้า​พระ‍บาท​มี​เรื่อง​อะไร​เกี่ยว​ข้อง​กับ​ฝ่า‍พระ‍บาท เสด็จ​ไป​หา​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​ของ​เสด็จ‍พ่อ​และ​เสด็จ‍แม่ ของ​ฝ่า‍พระ‍บาท​เถิด” แต่​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล​ตรัส​กับ​ท่าน​ว่า “หา​มิ‍ได้ ด้วย​พระ‍เจ้า​ทรง​เป็น​ผู้​เรียก​กษัตริย์ ทั้ง​สาม​นี้​มา​เพื่อ​มอบ​ไว้​ใน​มือ​ของ​โม‌อับ”

14 และ​เอ‌ลี‌ชา​ทูล​ว่า “พระ‍เจ้า​จอม‍โย‌ธา​ซึ่ง​ข้า​พระ‍บาท​ปรน‌นิบัติ ทรง​พระ‍ชนม์​อยู่​แน่​ฉัน​ใด ถ้า​ข้า​พระ‍บาท​มิ‍ได้​เคา‌รพ​คารวะ​ต่อ​เย‌โฮ‌ชา‌ฟัท พระ‍รา‌ชา​แห่ง​ยู‌ดาห์​แล้ว ข้า​พระ‍บาท​จะ​ไม่​มอง​พระ‍พักตร์​พระ‍องค์​หรือ​ดูแล​พระ‍องค์​เลย

15 ขอ​ทรง​นำ​ผู้​เล่น​เครื่อง​สาย​มา​ให้​ข้า​พระ‍บาท​สัก​คน​หนึ่ง” และ​เมื่อ​ผู้‍เล่น​เครื่อง​สาย​บรร‌เลง​แล้ว​ฤท‌ธา‌นุ‌ภาพ​ของ พระ‍เจ้า​ก็​มา​เหนือ​ท่าน

16 และ​ท่าน​ทูล​ว่า “พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า ‘ทำ​หุบ‍เขา​นี้​ให้​เป็น​สระ​ทั่ว‍ไป​หมด’

17 เพราะ​พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า ‘เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จะ​ไม่​เห็น​ลม​หรือ​ฝน ถึง​อย่าง‍ไร​ก็​ดี​หุบ‍เขา​นั้น​จะ​มี​น้ำ​เต็ม​ไป​หมด เพื่อ​เจ้า​จะ​ได้​ดื่ม ทั้ง​เจ้า ฝูง​สัตว์​เลี้ยง​และ​สัตว์​ใช้​ของ​เจ้า’

18 เรื่อง​อย่าง‍นี้​เป็น​เรื่อง​เล็ก​น้อย​ใน​สาย‍พระ‍เนตร​พระ‍เจ้า พระ‍องค์​จะ​ทรง​มอบ​คน​โม‌อับ​ไว้​ใน​มือ​ของ​เจ้า​ด้วย

19 เจ้า​จะ​โจม‍ตี​เมือง​ที่​มี​ป้อม​ทุก​เมือง และ​เมือง​เอก​ทุก​เมือง และ​จะ​โค่น​ต้น‍ไม้​ลง​ทุก​ต้น และ​จะ​จุก​น้ำ‍พุ​ทุก​แห่ง​เสีย และ​ทำ​ไร่‍นา​ที่‍ดี​ทุก​แปลง​ให้​เสีย​ด้วย​หิน”

20 และ​อยู่​มา​พอ​รุ่ง‍เช้า​ประ‌มาณ​เวลา​ถวาย​เครื่อง​บูชา ดู‍เถิด มี​น้ำ​มา​จาก​ทาง​เมือง​เอ‌โดม จน​แผ่น‍ดิน​มี​น้ำ​เต็ม​หมด

21 และ​เมื่อ​คน​โม‌อับ​ทั้ง‍หลาย​ได้​ยิน​ว่า​บรร‌ดา​พระ‍รา‌ชา​ยก​ไป​สู้‍รบ​กับ​ตน คน​ที่​มี​อายุ​สวม​เกราะ​และ​สูง​ขึ้น​ไป​ก็​ได้​รวบ‍รวม​กัน​เข้า​และ​ยก​ไป​ตั้ง​ที่​พรมแดน

22 เมื่อ​เขา​ตื่น​ขึ้น​ใน​ตอน​เช้า และ​ดวง​อา‌ทิตย์​ส่อง‍แสง​อยู่​บน​น้ำ คน​โม‌อับ​เห็น​น้ำ​ที่​อยู่​ตรงข้าม​กับ​ตน​แดง​อย่าง​โล‌หิต

23 เขา​ทั้ง‍หลาย​กล่าว​ว่า “นี่​เป็น​โล‌หิต บรร‌ดา​พระ‍รา‌ชา​ที่​ได้​สู้‍รบ​กัน​เอง และ​ฆ่า​กัน​เอง โม‌อับ​เอ๋ย มา​เถิด มา​ริบ​เอา​ข้าว‍ของ​ของ​เขา”

24 แต่​เมื่อ​เขา​มา​ถึง​ค่าย​อิส‌รา‌เอล คน​อิส‌รา‌เอล​ก็​ลุก‍ขึ้น​ต่อ‍สู้​กับ​คน โม‌อับ​จน​เขา​ทั้ง‍หลาย​หนี​ไป และ​เขา​ก็​รุกหน้า​เข้า​ไป​ใน​แผ่น‍ดิน​ฆ่า‍ฟัน​คน​โม‌อับ

25 เขา​ทั้ง‍หลาย​ได้​ทลาย​หัว‍เมือง และ​ต่าง​คน​ก็​ต่าง​โยน​หิน​เข้า​ไป​ใน​ไร่‍นา​ที่​ดี ทุก​แปลง เขา​จุก​น้ำ‍พุ​เสีย​ทุก​แห่ง และ​โค่น​ต้น‍ไม้​ดีๆ​เสีย​หมด จน​ใน​คีร์‌หะ‌เร‌เชท มี​แต่​หิน​ของ​เมือง​เหลือ​อยู่ บรร‌ดา​นัก‍สลิง​ได้​ล้อม​เมือง​ไว้​และ​โจม‍ตี​ได้

26 เมื่อ​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​โม‌อับ​ทรง​เห็น​ว่า​จะ​สู้​ไม่​ได้ พระ‍องค์​ก็​ทรง​พา​พล‍ดาบ​เจ็ด‍ร้อย​คน จะ​ตี‍ฝ่า​ออก​มา​ทาง​ด้าน​พระ‍รา‌ชา​เมือง​เอ‌โดม แต่​ออก​มา​ไม่​ได้

27 แล้ว​พระ‍องค์​ทรง​นำ​โอรส​หัว‍ปี ผู้​ซึ่ง​ควร​จะ​ขึ้น​ครอง​แทน​นั้น ถวาย​เป็น​เครื่อง​เผา​บูชา​เสีย​ที่​บน​กำ‌แพง และ​มี​พระ‍พิโรธ​ใหญ่​ยิ่ง​ต่อ​พวก​อิส‌รา‌เอล เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​ยก​ถอย​ไป​จาก​พระ‍องค์​และ​กลับ​บ้าน‍เมือง​ของ​ตน

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25