โย‌ชู‌วา 2:17-23 TH1971

17 ชาย​นั้น​จึง​พูด​กับ​นาง​ว่า “ฝ่าย​เรา​จะ​ไม่​ให้​ผิด​คำ​สา‌บาน​ซึ่ง​เจ้า​ได้​ให้​เรา​สา‌บาน​นั้น

18 ดู‍เถิด เมื่อ​เรา​ยก​เข้า​มา​ใน​แผ่น‍ดิน​นี้ เจ้า​จง​เอา​ด้าย‍แดง​นี้​ผูก​ไว้​ที่​หน้า‍ต่าง ซึ่ง​เจ้า​หย่อน​เรา​ลง​ไป​นั้น และ​เจ้า​จง​รวบ‍รวม​บิดา​มารดา พี่‍น้อง และ​ครัว‍เรือน​ของ​บิดา​ทั้ง‍สิ้น​เข้า​มา​ไว้​ใน​บ้าน

19 ถ้า​มี​ผู้​ใด​ออก​ไป​ที่​ถนน​นอก​ประ‌ตู​บ้าน ที่​เขา​ต้อง​ตาย​นั้น เขา​เอง​ก็​รับ​ผิด‍ชอบ ฝ่าย​เรา​ไม่‍มี​ความ​ผิด แต่​ถ้า​มี​คน​หนึ่ง​คน​ใด​ยก​มือ​ขึ้น​ทำ‍ร้าย​ผู้​ใด ที่​อยู่​กับ​เจ้า​ใน​เรือน​ที่​เขา​ตาย​นั้น​เรา​จะ​รับ‍ผิด

20 แต่​ถ้า​เจ้า​แพร่ง‍พราย​ธุร‌กิจ​ของ​เรา​แก่​ผู้​ใด เรา​ก็​พ้น​จาก​คำ​ซึ่ง​เจ้า​ให้​เรา​สา‌บาน​ไว้​นั้น”

21 นาง​จึง​กล่าว​ว่า “ให้​เป็น​ไป​ตาม​คำ​ของ​ท่าน​เถิด” แล้ว​นาง​ก็​ส่ง​คน​ทั้ง‍สอง​นั้น​ไป เขา​ก็​ไป นาง​จึง​เอา​ด้าย​แดง​ผูก​ไว้​ที่​หน้า‍ต่าง

22 คน​ทั้ง‍สอง​ออก​ไป​แล้ว​ปีน​ขึ้น​ไป​บน​ภูเขา พัก​อยู่​ที่‍นั่น​สาม​วัน จน​ผู้​ที่​ไล่​ตาม​กลับ เพราะ​ได้​ค้น​หา​อยู่​ตลอด​ทาง​ก็​ไม่​พบ

23 ชาย​ทั้ง‍สอง​ก็​ลง​จาก​ภูเขา​อีก และ​ข้าม​ไป​หา​โย‌ชู‌วา​บุตร​นูน แล้ว​เล่า​เหตุ‍การณ์​ซึ่ง​เกิด​แก่​ตน​ให้​ฟัง