โย‌ชู‌วา 6:16-22 TH1971

16 ใน​ครั้ง​ที่​เจ็ด เมื่อ​ปุโร‌หิต​เป่า​เขา‍แกะ โย‌ชู‌วา​บอก​แก่​ประ‌ชา‍ชน​ว่า “จง​โห่‍ร้อง​ขึ้น​เถิด เพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​มอบ​เมือง​ให้​แก่​ท่าน​แล้ว

17 เมือง​นั้น​และ​สาร‌พัด​ใน​เมือง​นั้น​เป็น​ของ​ที่​ต้อง ทำ‌ลาย​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า เว้น​แต่​รา‌หับ​หญิง​โสเภณี​กับ​คน​ทั้ง‍หลาย​ที่​อยู่​ใน เรือน​ของ​นาง​จะ​รอด​ชีวิต เพราะ​ว่า​นาง​ได้​ซ่อน​ผู้​สื่อ‍สาร​ที่​พวก​เรา​ใช้​ไป

18 แต่​ส่วน​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จง​ห่าง‍ไกล​จาก​ของ ที่​ต้อง​ทำ‌ลาย​ถวาย​นั้น เกรง‍ว่า​เมื่อ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​ถวาย​สิ่ง​เหล่า​นั้น​แล้ว ท่าน​จะ​เก็บ​สิ่ง​ที่​ถวาย​แล้ว​นั้น​ไว้​บ้าง ก็​จะ​ทำ​ให้​ค่าย​ของ​คน​อิส‌รา‌เอล​เป็น​สิ่ง​ที่​ต้อง​ทำ‌ลาย และ​นำ​ความ​ทุกข์​ลำ‌บาก​มา​สู่

19 แต่​บรร‌ดา​เงิน​และ​ทอง และ​เครื่อง​ใช้​ที่​ทำ​ด้วย​ทอง​สัม‌ฤทธิ์ และ​เหล็ก​เป็น​ของ​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า ให้​นำ​เข้า​ไป​ไว้​ใน​คลัง​ของ​พระ‍เจ้า”

20 เหตุ​ฉะนั้น​ประ‌ชา‍ชน​ก็​โห่‍ร้อง และ​แตร​ก็​เป่า พอ​ประ‌ชา‍ชน​ได้​ยิน​เสียง​เขา‍แกะ เขา​ก็​โห่‍ร้อง​ดัง และ​กำ‌แพง​ก็​พัง​ลง​ราบ ประ‌ชา‍ชน​จึง​ขึ้น​ไป​ใน​เมือง ทุก​คน​ต่าง​ตรง​ไป​ข้าง‍หน้า​ตน​และ​เข้า​ยึด​เมือง​นั้น

21 แล้ว​เขา​ก็​ทำ‌ลาย​สาร‌พัด​ที่​อยู่​ใน​เมือง​นั้น​เสีย​สิ้น​ด้วย​คม​ดาบ ทั้ง​ชาย​และ​หญิง หนุ่ม​และ​แก่​ทั้ง​วัว แกะ​และ​ลา

22 โย‌ชู‌วา​จึง​สั่ง​ชาย​สอง​คน​ผู้​ที่​ไป​สอด‍แนม​แผ่น‍ดิน​นั้น​ว่า “จง​เข้า​ไป​ใน​เรือน​ของ​หญิง​โสเภณี และ​นำ​หญิง​นั้น​กับ​สาร‌พัด​ซึ่ง​หญิง​นั้น​มี​อยู่​ออก‍มา​ดัง‍ที่​ท่าน ได้​ปฏิ‌ญาณ​แก่​นาง​ไว้”