โย‌ชู‌วา 8:14-20 TH1971

14 เมื่อ​กษัตริย์​เมือง​อัย​เห็น​ดัง‍นั้น ชาว‍เมือง​ก็​ลุก​ขึ้น​แต่​เช้า‍ตรู่​ออก​ไป สู้‍รบ​กับ​อิส‌รา‌เอล ณ ที่​ปะทะ​กัน​หน้า​อา‌รา‌บาห์ ทั้ง​ท่าน​และ​ประ‌ชา‍ชน​ทั้ง‍หมด​ของ​ท่าน แต่​ท่าน​ไม่​ทราบ​ว่า​มี​กอง‍ซุ่ม​คอย​อยู่​ต่อ‍สู้​ท่าน​ข้าง‍หลัง​เมือง

15 โย‌ชู‌วา​จึง​แสร้ง​ทำ​เป็น​แพ้​ฝี‍มือ​ของ​เขา แล้ว​หนี​ตรง​ไป​ยัง​ทาง​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร

16 คน​ใน​เมือง​ทั้ง‍หมด​ก็​ถูก​เรียก​ให้​ตาม​ออก​ไป เมื่อ​เขา​ไล่​ตาม​โย‌ชู‌วา​ไป​นั้น​เขา ก็​ออก​ห่าง​จาก​เมือง​ไป​ทุก​ที

17 ไม่‍มี​ชาย​สัก​คน​หนึ่ง​ที่​เหลือ​อยู่​ใน​เมือง​อัย​หรือ​เมือง​เบธ‌เอล ที่​มิ‍ได้​ออก​ไป​ไล่​ตาม​อิส‌รา‌เอล เขา​ปล่อย​ให้​เมือง​เปิด​อยู่​ไล่​ตาม​อิส‌รา‌เอล​ไป

18 แล้ว​พระ‍เจ้า​ตรัส​สั่ง​โย‌ชู‌วา​ว่า “จง​ยื่น​หอก​ซึ่ง​อยู่​ใน​มือ​ของ​เจ้า​ออก​ตรง​ไป​ยัง​เมือง​อัย เพราะ​เรา​จะ​มอบ​เมือง​นั้น​ไว้​ใน​มือ​ของ​เจ้า” แล้ว​โย‌ชู‌วา​ก็​ยื่น​หอก​ซึ่ง​อยู่​ใน​มือ​ออก​ไป​ยัง​เมือง​นั้น

19 ทหาร​ที่​ซุ่ม​อยู่​ก็​ลุก​ออก​จาก​ที่​ซ่อน​อย่าง​รวด‍เร็ว พอ​โย‌ชู‌วา​ยื่น​มือ​ของ​ท่าน​ออก ทหาร​ก็​วิ่ง​ตรง​เข้า​ไป​ใน​เมือง​และ​ยึด​เมือง​ไว้ แล้ว​เขา​ก็​รีบ​จุด​ไฟ​เผา​เมือง

20 เมื่อ​ชาว‍เมือง​อัย​เหลียว‍หลัง​มา​ดู ดู‍เถิด ควัน​ไฟ​ที่​ไหม้​เมือง​พลุ่ง​ขึ้น​ไป​ยัง​ท้อง‍ฟ้า เขา​ก็​หมด​กำ‌ลัง​ที่​จะ​หนี​ไป​ทาง​นี้​หรือ​ทาง​นั้น เพราะ‍ว่า​ประ‌ชา‍ชน​ที่​หนี​ไป​ทาง​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร หัน​กลับ​มา​ต่อ‍สู้​กับ​ผู้​ที่​ไล่​ตาม